'Daar stond ik dan met twee kinderen en twintig euro op zak'
Vluchteling in eigen land
Blijf-van-mijn-lijfhuis
Ingrid Pellegrino (52) kon met haar tienerdochters in de zogenoemde Veilige Opvang in Vlissingen terecht (voorheen blijf-van-mijn-lijfhuis). "We zouden als gezin emigreren naar Zuid-Afrika, vanwege het werk van mijn man. Op de dag dat het zover was, is hij met de noorderzon vertrokken. Daar stond ik dan met twee kinderen en twintig euro op zak."
Nog steeds niet veilig
Sandra moest echt vluchten met haar kinderen voor het huiselijk geweld van haar ex-man. "Ik heb alles moeten achterlaten. Ik kwam in Vlissingen terecht waar ik helemaal niemand kende. De eerste drie maanden mocht ik de opvang niet verlaten, omdat het te gevaarlijk was. Nog steeds zijn de kinderen en ik niet veilig."
<h2>Blijf-van-mijn-lijfhuizen</h2><p>De Veilige Opvang (voorheen blijf-van-mijn-lijfhuis) in Vlissingen is bedoeld voor vrouwen en kinderen die in gevaar zijn. </p><p>Er is plaats voor zestien vrouwen en hun kinderen. Zij komen uit heel Nederland.</p><p> Het eerste blijf-van-mijn-lijfhuis voor vrouwen werd in 1974 geopend in Amsterdam. </p><p>Het adres van een van blijf-van-mijn-lijfhuis wordt strikt geheim gehouden.</p><p>Er zijn tegenwoordig dertig opvangcentra voor vrouwen waar jaarlijks 16.000 vrouwen en kinderen worden opgevangen. </p>
Vriendschap in de vrouwenopvang
Een lichtpuntje in de moeilijke tijd die volgde, was de vriendschap die in de vrouwenopvang ontstond tussen Ingrid en Sandra. Na alles wat ze meemaakten, hopen de vrouwen op een betere toekomst. Ingrid: "Mijn dochters doen het hartstikke goed, daar ben ik trots op. In december krijg ik eindelijk een eigen huurwoning. Dan kan ik een nieuw leven gaan opbouwen."
Schuldig naar de kinderen
Sandra: "Ik weet niet wat de toekomst brengt. Ik ben achtergelaten met een grote financiële schuld. Maar ik voel me vooral schuldig naar m'n kinderen. Na twee jaar zijn we nog steeds niet veilig."
