Brandweer assisteert bij filmopnames in Colijnsplaat
Het wonder was dat het dorp tijdens de rampnacht droog bleef, dankzij de inzet van de dappere dorpsbewoners die manmoedig tegen het water streden. Door de combinatie van een zware stormvloed met springtij steeg het water die nacht tot ongekende hoogte, tot bovenaan de vloedplanken die als laatste redmiddel dienden tegen de golven.
Beroemde uitspraak
Over die rampnacht in Colijnsplaat werd al in datzelfde jaar nog, 1953, een boek geschreven: Houen jongens!, naar de beroemde uitspraak van de bovenmeester. Volgens het verhaal ontdekten twee jongens dat de steunbeer wankelde en haalden ze meteen het hoofd van de school, de bovenmeester, erbij. Die trommelde andere bewoners van het dorp op.
De mannen hielden de vloedplanken tegen toen de golven er tegenaan beukten, om te voorkomen dat ze het zouden begeven. De bovenmeester was volgens de overlevering een lange statige man, die goed over de vloedplanken heen kon kijken. En als hij de rollers zag aankomen dan riep hij naar verluidt: "Houwen jongens!"
<p>En ze zetten zich telkens weer schrap, telkens als de bovenmeester "Houen, jongens!" roept. Ze keren twintig golven, dertig, misschien vijftig. Maar het water stijgt en de golven worden zwaarder en de slagen harder De steunbeer wankelt; de planken wijken. En de palen en zakken zand zijn er nog altijd niet "Houen, jongens!" roept de bovenmeester. Zijn helpers zijn een verkleumde en vermoeide troep geworden. Hun ruggen krommen zich, maar zonder kracht.</p><p>Fragment uit het boek <em>Houen, jongens!</em></p>
Het boek Houen, jongens! van de schrijver K. Norel werd vertaald naar het Engels en tot in Amerika aan toe uitgegeven. Wereldwijd zijn er een kleine 100.000 exemplaren van dat boek verkocht.
Monument
Naast het boek staat er in Colijnsplaat ook een bronzen monument uit 1993 met dezelfde naam, Houen Jongens, van beeldhouwer Jan Haas, om voorbijgangers aan deze gebeurtenis te herinneren. Toch is de werkelijkheid volgens de initiatiefnemer van dat monument, Johan Sturm, mogelijk iets minder heldhaftig. Dat vertelt hij in de aflevering over Colijnsplaat van het programma Wij zijn Zeeland.
Wij zijn Zeeland van 4 juli 2017 over Colijnsplaat
Volgens de inwoner van Colijnsplaat was de redding van het dorp ook grotendeels te danken aan het toeval. "In werkelijkheid is er op een gegeven moment een schip dwars door de haven heen precies in dat gat gekwakt door de storm, voor die vloedplanken. En dat is waarschijnlijk dan toch de echte oorzaak geweest dat deze zeewering het gehouden heeft."
Strijd op leven en dood
Dat losgeslagen vrachtschip werkte als een soort golfbreker en behoedde zo Colijnsplaat voor overstroming. Tegelijkertijd hoeft dat niet te betekenen dat het hele verhaal niet klopt, want de inwoners van Colijnsplaat moeten die nacht wel degelijk een verwoede strijd op leven en dood met het water hebben gevoerd.
Die strijd werd gistermiddag nagespeeld in Colijnsplaat, met assistentie van de brandweer. Het resultaat wordt onderdeel van een nieuwe tentoonstelling in het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk.
Nieuwe tentoonstelling
Directeur Siemco Louwerse wil daarover nog niet al te veel kwijt, want de plannen voor de nieuwe tentoonstelling moeten nog worden gepresenteerd, maar duidelijk is dat er in het vierde caisson een videowand komt waar onder meer deze video op te zien zal zijn. Waarschijnlijk brengt Louwerse binnenkort meer nieuws naar buiten over die nieuwe tentoonstelling.
Voor de film werd er gisteren gedraaid in de Voorstraat en Havenstraat in Colijnsplaat. Meerdere inwoners van Colijnsplaat en ook ondernemers uit dat dorp figureerden in de opnames.
Bij de filmopnames moesten de weersomstandigheden van de rampnacht worden nagebootst en daar hoort uiteraard ook water bij, veel water. Daarom hebben de filmmakers de hulp van de brandweer ingeroepen. "Aan ons was gevraagd of wij regen konden simuleren. Dit hebben wij met een aantal lagedrukstralen gedaan", schrijft de brandweer op Facebook.
