Verpleegkundige Gerard is een zeldzaamheid
Verpleegkundige Gerard is enige man op de kraamafdeling
Kraamvrouwen verbazen zich wel eens als zij een man aan hun ziekenhuisbed treffen. Sabrina Cornelisse uit Lewedorp keek ook op toen Gerard langskwam. Zij ligt al een paar dagen in het ziekenhuis omdat de vliezen vroegtijdig zijn gebroken. Elke dag krijgt zij een CTG om de conditie van de baby te controleren. Zij heeft er geen probleem mee, dat Gerard een man is. "Je merkt eigenlijk geen verschil, hij is zo professioneel. Je merkt gewoon aan alles, dat hij weet wat hij doet."
Toen dacht ik 'Ja, waarom niet?'
Gerard Bin is na zijn opleiding verpleegkunde gaan werken op de kraamafdeling. Bin: "Iemand zei: 'Waarom ga je niet door met de kraamspecialisatie?' Toen dacht ik 'Ja, waarom niet?' En het was heel erg leuk, en het is nog steeds heel erg leuk."
Ook de combinatie van hulp aan de kraamvrouwen en alle technische apparatuur spreekt hem aan. Een enkele keer heeft een pasgeboren baby snel medische hulp nodig. Alle speciale apparatuur, voor bijvoorbeeld het beademen, staat dag en nacht klaar.
Het mooiste van zijn vak vindt Bin het begeleiden van de vrouwen tijdens de bevalling. "Dat je een vrouw helpt om de weeën op te vangen, dat ze het zolang mogelijk vol houdt en dat ze eigenlijk ontdekt: 'hè, ik kan dat'."
Hij heeft een verzameling stimulerende adviezen om de vrouwen erdoorheen te helpen. Soms nemen mannen de aanmoedigen over, maar beginnen dan ook weleens te mopperen op hun vrouw. "Dan zeg ik: 'Dat mag niet. Je mag nooit mopperen op je vrouw. Ze doet het zo goed als ze kan. Het enige dat ze nodig heeft, is iemand die positief motiveert."
Het mooiste is om vrouwen te helpen om de weeën op te vangen, dat ze het zo lang mogelijk volhoudt en dat ze ontdekt - hè, ik kan dat.
Het komt een enkel keer wel eens voor dat vrouwen dat niet prettig vinden, bijvoorbeeld omdat zij in het verleden misbruikt zijn. "Als ze zeggen 'O, een man', dan vraag ik direct of ze liever een vrouwelijke collega willen", zegt Gerard Bin. Als dat zo is, neemt een vrouwelijke collega de zorgtaken over. Het gebeurt zo'n tien keer per jaar. "Dat is voor mij geen probleem, het gaat niet om mij als persoon. En het is belangrijk, dat je een goede relatie hebt met je patiënt."
