Dromen najagen kent geen leeftijdsgrens
Dirigent voor 1 dag
Als kleine jongen werd van der Velden gegrepen door de muziek. Toen hij 10 jaar was, wist hij het zeker: Hij moest en zou voor een orkest staan in de toekomst. Maar de Tweede Wereldoorlog maakte een eind aan die aspiraties. Omdat er na de oorlog toch een carrière gekozen moest worden, besloot Van der Velden zijn creativiteit te steken in een loopbaan als architect.
Hoewel de muziek nu op de achtergrond stond, bleef er altijd dat knagende gevoel over een gemiste kans. Hij besloot in zomer van 2017 de stoute schoenen aan te trekken en op een elektrische typemachine een verzoek te schrijven aan het Zeeuws Orkest.
Nu is mijn concertzaal mijn huiskamer, en het orkest is de televisie (Mezzo TV). Ik dirigeer dan in mijn eentje, heftig en emotioneel, en in alle grote zalen van de hele wereld.
En aan dat verzoek werd gehoor gegeven. Huub van der Velden mocht plaatsnemen voor het orkest tijdens een repetitie op zondagmiddag. Hij was zo blij dat hij weer achter de typemachine kroop en een uitvoerige bedankbrief schreef met zijn motivering en met de gedachten die hem bezighielden. Hij schetste een beeld van zijn huiskamer in Terneuzen die af en toe veranderde in een wereldberoemde concertzaal: "Nu is mijn concertzaal mijn huiskamer, en het orkest is de televisie (Mezzo TV). Ik dirigeer dan in mijn eentje, heftig en emotioneel, en in alle grote zalen van de hele wereld. Ja, lach me maar uit, ik hoor dat toch niet. Maar niet kijken als ik jank, laat mij maar".
Op Zondag 29 oktober is het dan zover: Alsof hij nooit anders gedaan heeft neemt Van der Velden bezit van 'de bok'. Het is zijn taak om het orkest door een stuk van Dvorak te loodsen. Hij doet dat gelijk met strakke hand; bij de eerste tonen van de blazers maant hij ze tot dimmen, terwijl hij de strijkers aanmoedigt om wat harder te spelen. Hij stapt uiteindelijk het podium af als 'een gelukkig man'.
In de week na zijn debuut als dirigent komt er een kleine dip:"In die week werd mij duidelijk dat die leeftijd, van 91 jaar, toch wel iets meer betekent dan alleen maar leeftijd." De hele situatie heeft meer energie van hem vereist dan waar hij rekening mee had gehouden. Maar dat gevoel ebt daarna weg en maakt plaats voor nieuwe dromen over nog meer dirigeren.
Als er één les is die er te leren valt uit het verhaal van Huub van der Velden dan is het volgens hem wel dat op dromen geen leeftijdsgrens zit. Hij beveelt ieder mens op leeftijd aan om uit de stoel te komen, en dingen te gaan doen. En desgevraagd wil hij iedereen wel van een advies voorzien: "Leef, Leef Leef!"
