Laatste beroepskotter Terneuzen stopt; de jeugd wil de visserij niet in

Binnenkort zwaait Terneuzen de laatste kotter uit
Hij rolde min of meer automatisch het vak in. Verschraegen is de vierde generatie visser. Eerst viste de familie naar mosselen. In de jaren zestig gingen ze, gedwongen, over op garnalen. Verschraegen stapte op zijn zestiende aan boord en heeft nooit anders gedaan. Twee jaar geleden overleed zijn vader, waarmee hij al die jaren samen viste. Sindsdien is hij op zoek naar goed personeel, maar dat lukt niet.
Een mooi leven heb je niet als visser. En voor het slapen hoef je het ook niet te doen. Twee, drie uur per nacht.
Patrick Verschraegen - beroepsvisser
Visser worden, is voor de jongeren van nu niet de meest aantrekkelijke stap, zegt Verschraegen. "Een mooi leven heb je niet als visser. En voor het slapen hoef je het ook niet te doen. Twee, drie uur per nacht. Elke nacht ben je weg. Een familieleven heb je niet als visser. Iemand die het nu nog doet, die moet het echt heel graag doen. Anders doe je het niet. Dit doe je niet voor je lol."
Patrick Verschraegen was de laatste beroepsvisser in Terneuzen. Hij stopt na bijna 35 jaar.
Patrick Verschraegen was de laatste beroepsvisser in Terneuzen. Hij stopt na bijna 35 jaar. © Omroep Zeeland
Niet alleen het gezinsleven van een visser staat onder druk. Ook het leven op de boot is niet altijd een pretje. Het is bij tijd en wijle lichamelijk zwaar werk en volgens Verschraegen trekt de jeugd van tegenwoordig dat niet. "Die jonge gasten hebben de fysiek niet. Hun gsm optillen, lukt nog net. Zwaarder moet het niet zijn", lacht hij.

Altijd maar door

Bovendien raakt hij veel mensen kwijt aan andere schepen, zoals baggeraars. Daar wordt alles geregeld, alles betaald. Als de bemanning daar een maand weg is, zijn ze vervolgens een maand thuis. In de visserij gaat het altijd maar door.
Nu ligt de BOU 7 nog in de haven in Terneuzen. Binnenkort vertrekt de kotter naar Groningen.
Nu ligt de BOU 7 nog in de haven in Terneuzen. Binnenkort vertrekt de kotter naar Groningen. © Omroep Brabant

Zeven vette jaren

Het is niet dat er niets te verdienen is met de garnalenvangst. Volgens Verschraegen zit hij nu 'in de vette' jaren. Toch kiest hij er heel bewust voor de kotter juist nu te verkopen. ''In de vette jaren kan je je schip tenminste kwijtraken. In de magere jaren wil niemand investeren. Dan gaan ze echt geen schip kopen. Als er geld verdiend kan worden, doen ze dat wel.''

Kotter gaat naar Lauwersoog

De BOU 7 van Patrick Verschraegen gaat naar Groningen. ''Daar zijn de omstandigheden makkelijker dan hier in Zeeland', en hij voegt er trots aan toe: "Ze hebben aan dit schip dan ook een goede." Verschraegen gaat de kotter zelf wegbrengen. "Lauwersoog, dat is 22 uur varen. Zo ver ben ik nog nooit geweest. Maak ik dat ook eens een keertje mee."