Meiden van de waterscouting vieren honderd jaar Lutem

De meiden van toen kijken nu samen terug op hún tijd bij de Lutemgroep. Dat doen ze aan de hand van fotoboeken, dagboeken, krantenknipsel en natuurlijk sterke verhalen.

Oorspronkelijk was het een gemengde landgroep, maar in de jaren zeventig kwam daar verandering in: toen werd het roer omgegooid en werd het een groep voor alleen nog maar meiden en die gingen het water op.

Erelid Ineke Jongepier-Pundke was erbij toen de Lutemgroep de overgang naar het water maakte. "Gelukkig wel! We vonden het een beetje saai dat er nog geen waterscouting-groep was voor meiden, dus we zijn fondsen gaan werven en hebben cursussen gedaan en toen zijn we gaan zeilen met de meiden. En dat doe ik nog steeds met heel veel plezier!"

Ze geniet met volle teugen van de reünie. "Sommigen van hen heb ik tientallen jaren niet gezien, zijn in de tussentijd moeder geworden of zelfs oma. Dan is het heerlijk om samen oude foto's te kijken en herinneringen op te halen. En dat we samen weer een geweldige scoutingsfeer creëren, nee Lutem-sfeer, dat is geweldig!"

Maar er wordt ook gekeken naar de toekomst. Want het is een strijd om genoeg nieuwe vrijwilligers en leden te vinden, zegt voorzitter van de Lutemgroep Thom Kuipers. "Het moeilijk om te blijven bestaan als stichting, want er zijn zoveel dingen die kinderen kunnen doen tegenwoordig. En dan kiezen ze niet altijd voor de scouting."

Toch heeft hij er goede hoop dat de Lutemgroep over nog eens honderd jaar het 200-jarig jubileum viert. "Ik hoop het wel, want er gebeuren zulke leuke dingen bij de scouting. Ik heb er zelf mijn vrouw ontmoet. Eigenlijk vind ik dat iedereen lid zou moeten worden van de scouting.