'Iemand in zijn laatste levensfase verzorgen is dankbaar werk'
'Iemand in zijn laatste dagen begeleiden is zo dankbaar'
Wat doet u als vrijwilliger?
"Het ligt eraan welke dienst je draait. 's Ochtends begin je met het klaar maken van de ontbijten voor de gasten. Degenen die kunnen en willen, schuiven bij ons aan de keukentafel aan. De andere gasten krijgen het ontbijt op hun kamer. Daarna ruimen we op. We maken de kamers schoon. Dat is ook een moment om even een praatje te maken met de gasten. Tussendoor wassen, drogen en thee zetten. Ook help je de gasten met in en uit bed gaan, bij bijvoorbeeld het naar de wc gaan. Of help je de verpleegkundige waar dat nodig is. Maar het belangrijkste is: aandacht geven. Aan de gasten, aan hun familie. Dat is heel waardevol."
"De ene gast heeft daar wat meer behoefte aan dan de andere, maar dat voel je snel genoeg aan. Wij zijn gastvrouwen en proberen het dus zo aangenaam mogelijk te maken. De laatste twee vrijwilligers werken tot 22.30 uur. Daarna is er een verpleger of verpleegster voor de nacht."
Wat vindt u mooi aan uw werk?
"De waardering en dankbaarheid die je krijgt, Van de mensen die hier zijn, de gasten, maar ook van hun naasten,. En het is gezellig. Dat klinkt misschien vreemd. Maar we proberen zoveel mogelijk een thuissituatie te creëren voor de mensen. Met ruimte voor rust natuurlijk, maar ook voor gezelligheid, net als thuis. We vragen ook altijd of gasten iets van thuis meenemen. Foto's, een kastje, schilderijtje."
Uw hospice en ook veel andere in Zeeland zoeken vrijwilligers. Waar moeten zij aan voldoen?
"We hebben inderdaad een grote groep van vrijwilligers nodig om alle diensten te kunnen draaien. Er zijn drie verschillende diensten op een dag, zeven dagen per week. Per dag zijn er acht vrijwilligers nodig. Ook wij worden ouder en wel eens ziek. Het fijne is, er is sprake van veel vrijheid. Je kunt in een digitaal rooster aangeven wanneer je wel of niet kunt. Dus ook voor werkenden is het mogelijk dit te doen. En waar je aan moet voldoen: je moet van zorgen houden, van mensen."
U wordt elke keer opnieuw geconfronteerd met de dood. Hoe gaat u daarmee om?
"Alles is bespreekbaar, met de andere vrijwilligers, de coördinator. Ik ben in de vier jaar dat ik hier werk nog nooit met een rotgevoel thuisgekomen. Het vangnet, de sfeer onderling. Het is goed hier en dat is erg belangrijk."
Zijn er verhalen die u altijd bij zullen blijven?
"Zeker. Eén man had het verzoek of we hem in zijn bed naar buiten wilden rijden. Het was een mooie warme dag. Hij had zijn naasten uitgenodigd en om champagne gevraagd. Ze hebben hier samen een prachtige middag gehad. Na afloop zei hij: "Het is goed zo." Een dag later was hij overleden. Dat was zo bijzonder."
Meer informatie is te vinden op de site van het Hospice Zeeuws-Vlaanderen.
