Monica verloor haar broer bij een verkeersongeluk: 'Het gemis blijft'
Monica verloor haar broer bij een verkeersongeluk: 'Het gemis blijft'
Monica Jobsen: "De weg was net geteerd en er lag extreem veel grind op de weg. Het was net een ijsbaan. Er reed een meisje op de fiets waar mijn broer waarschijnlijk met een grote bocht omheen wilde rijden. De auto is toen gaan glijden en kwam tegen een boom terecht. Johan was op slag dood, zijn vriendin raakte zwaargewond."
Monica, die dan zestien is, herinnert zich nog goed dat de politie 's nachts aan de deur kwam. "Ik stond in mijn pyjamaatje op de trap en zei alleen maar: Dit klopt niet. Het is niet zo."
Na het ongeloof, volgt verdriet. Enkele maanden na het fatale ongeluk is er voor het eerst in Zeeland een herdenking voor verkeersslachtoffers. Daar gaan Monica en haar ouders naar toe. "Het was heftig, al die verhalen, gedichten, de muziek. Maar het was ook fijn om mensen te ontmoeten die hetzelfde hebben gemaakt."
Inmiddels bezoekt Monica de herdenking niet meer ieder jaar. "Het verdriet van anderen, mensen die net iemand zijn verloren in het verkeer, komt heel erg binnen. Daar moet ik elke keer een paar dagen van bijkomen. Uiteindelijk kom je er toch voor jezelf."
Ik kan niet zeggen dat het minder wordt.
Hoewel het inmiddels negentien jaar geleden is dat haar broer Johan omkwam, is het gemis niet minder. "In vreugdevolle en verdrietige momenten mis ik hem. Ik kan niet zeggen dat het minder wordt."
Samen herdenken is heel belangrijk
Luuc Smit, docent psychotrauma, is jarenlang betrokken geweest bij de herdenking van Zeeuwse verkeersslachtoffers. "Samen herdenken en lotgenotencontact is enorm belangrijk. Dat wordt wel eens onderschat. Je vindt herkenning, erkenning en informatie bij elkaar."
Samen herdenken is belangrijk volgens deskundige Luuc Smit
Volgens Smit maakt het voor de rouwverwerking niet heel veel uit of je iemand verliest door een natuurlijke dood, ziekte of verkeersongeluk. "Er is één groot verschil en dat is de 'plotselingheid' waar je mee te maken hebt als je iemand verliest door een ongeluk. Je hebt iemand uitgezwaaid en gaat er vanuit dat je diegene straks weer ziet."
'Ik loop een tijdje mee'
Smit heeft een eigen praktijk en helpt mensen die te maken hebben met rouw of verlies, al is 'helpen' niet echt het juiste woord. "Ik kan niet helpen. Ik loop een tijdje mee. Ik kan het niet mooier verwoorden dan Arthur Polspoel die ooit in een boekje schreef: Of je alleen over het Jaagpad van Vlissingen naar Middelburg gaat, tegen de wind in en door de regen, of je loopt samen...dat is het verschil."
