'De vrouwen in het azc hebben mijn leven verrijkt'
De vrouwen in het azc hebben mijn leven verrijkt
Elke donderdag is de vrouwengroep 'open' en dat is voor veel vrouwen die met hun gezinnen in het azc in Goes wonen het hoogtepunt van de week. "Dit is hun uitstapje. Ze zitten vaak binnen en doen vaak niets anders dan voor de kinderen zorgen. Daarom leven ze van donderdag naar donderdag", vertelt Julia. "Dit is een veilige plek waar soms ook de hoofddoeken af gaan. Het betekent heel veel voor hen. Dat dit nu verdwijnt, dat frustreert."
Vrouwengroep als lichtpuntje
Goes is een gezinslocatie waar gevluchte gezinnen wonen die uitgeprocedeerd zijn. "Ze hebben altijd de angst dat ze het volgende azc niet halen en terug moeten naar het land van herkomst. Er heerst hier veel depressiviteit. Mensen lopen vaak ook met suïcidale gedachten", legt Julia uit. "Ik moest de vrouwen soms echt 's ochtends thuis opzoeken en stimuleren om naar de vrouwengroep te komen. Als ze hier zijn, dan bloeien ze weer op en daar doe je het voor."
Julia heeft veel meegemaakt met de vrouwen in Goes. "Ik ga een hele bijzondere tijd afsluiten. Deze vrouwen hebben mijn leven heel erg verrijkt. Ik heb ontzettend veel van ze geleerd." Door haar ontmoetingen in het azc is Julia ook gaan reizen. "Ik ben met mijn gezin naar Oeganda geweest om de familie van mijn vriendin Ritah van hier te ontmoeten en helpen. En ik heb als vrijwilliger meegeholpen op Lesbos om vluchtelingen bij te staan."
Julia stopt niet
De schrijnende verhalen van 'haar' vrouwen zal Julia altijd met zich meedragen. Maar ook de leuke gebeurtenissen zoals bevallingen, feesten en het feit dat er een aantal baby's naar haar vernoemt zijn. Voor Julia is de sluiting van het azc ook zeker niet het einde van haar leven als hulpverlener. "Ik ben bezig met een opleiding om ook professioneel te kunnen helpen. Mijn droom is om in de toekomst naar vluchtelingenkampen te gaan om daar te werken. Ik ga waar nodig is."
