Ineke en Bep al 65 jaar vriendinnen door de ramp

Ineke en Bep al 65 jaar vriendinnen door de ramp
Ineke en Bep al 65 jaar vriendinnen door de ramp © Omroep Zeeland
Bep en Ineke al 65 jaar vriendinnen door de Ramp
"Ik herinner me nog dat we in een boot moesten zitten, op balen stro. We voeren naar Dordrecht, hadden onderweg nog een aanvaring met een boot in een stroomgat en later kwamen we diep in de nacht aan in Veenendaal. De familie die op ons wachtte had eigenlijk op twee mensen gerekend, maar ik was er ook bij."
Ineke van der Schee (72) uit Zierikzee laat foto's zien van de plek waar ze in 1953 samen met haar ouders vier maanden verbleef. Een huis aan de Spoorlaan in Veenendaal, waar een gezin met 8 kinderen woonde. Mensen die in nood zaten konden er nog wel bij, was het credo van het echtpaar Hendrik en Aaltje de Kamper. In de Tweede Wereldoorlog hadden ze ook al evacués in huis gehad.

"Ik vond het normaal dat ze bij ons in bed sliep"

Ineke, enig kind, vond het wel gezellig in dat grote gezin. Vrijwel moeiteloos pasten de drie Zeeuwen zich in het dagelijkse ritme van die familie. "Het verschil was dat ik nu naar een christelijke school moest, in Zierikzee zat ik op een openbare. Ik moest nu versjes leren, maar dat was ik snel gewend." Bep de Kamper (79), een van de dochters in het gezin en toen 14 jaar, ontfermde zich over Ineke. "Ze sliep bij mij en mijn zusje in bed, maar dat vonden we heel gewoon. We liepen samen naar school, en ik ben een keer kleren met haar wezen kopen. Het klikte tussen ons, meteen."
Karren worden volgeladen met spullen: Zierikzee moest binnen drie dagen na de ramp geëvacueerd zijn
Karren worden volgeladen met spullen: Zierikzee moest binnen drie dagen na de ramp geëvacueerd zijn © Omroep Zeeland
Na 1 maand woonden er ruim 70.000 mensen op tijdelijke evacuatie adressen, en in oktober 1953 waren dat er er nog 11.000 (bron: Zeeuwse Ankers). Zowel de gastgezinnen als de evacués ontvingen vanuit het Nationale Rampenfonds respectievelijk zorg- en zakgeld.

Samen een Rijnreisje doen

Er gaan verhalen dat sommige evacués een barre tijd hebben gehad bij hun gastgezin, maar dat geldt niet voor Ineke en haar ouders. "Het was een warm nest waarin we terecht kwamen. Ik ben er later ook veel op bezoek geweest, want ik heb jaren gewerkt in de buurt van Veenendaal. Later kwamen onze families bij elkaar vaker over de vloer, onze ouders maakten zelfs een Rijnreisje samen. En we zijn op alle bruiloften en begrafenissen in de families geweest, lief en leed met elkaar gedeeld."

Lees ook: