Onderzoek naar het verborgen leven van de zeebaars

18 juni 2018, 12:04 • 1 minuut leestijd

Een zeebaars met zender (zie de hechtingen onderaan) © VLIZ

Veertig zeebaarzen krijgen - onder narcose - een combinatiezender. Die zender zorgt er niet alleen voor dat onderzoekers kunnen zien waar de vis zich bevindt, maar meet ook omstandigheden als de waterdiepte en -temperatuur.

Een zeebaars wordt gehecht nadat er een zender in is geplaatst. © VLIZ

Deze techniek is niet nieuw: in de Noordzee en Westerschelde zijn momenteel 170 ontvangststations om meer dan achthonderd dieren van veertien verschillende soorten te volgen. De combinatiezenders sturen een geluidsignaal uit dat door een ontvangststation wordt opgevangen. Op die manier kan de locatie van de vis bepaald worden.

<p>Het gaat al langere tijd slecht met de zeebaars. Voor sportvissers geldt daarom dit jaar een terugzetverplichting, zij mogen geen zeebaarzen in bezit hebben. Beroepsvissers mogen, afhankelijk van hun vismethode, maximaal 1.200 of 5.000 kilo zeebaars per jaar opvissen. Dat is voor vissersvaartuigen die met haken en lijnen vissen 5.000 kilo minder dan in 2017.</p>

Het VLIZ zoekt nog ervaren zeebaarsvissers die kunnen helpen bij het vangen en met zenders uitrusten van de zeebaars. Strandjutters wordt gevraagd gevonden zenders - met daarop de gegevens - op te sturen. Deze zijn feloranje gekleurd en kunnen na sterfte aanspoelen op het strand.