Zeeuwse wetenschappers op expeditie om oceanen te redden

De wetenschappers maken deel uit van Netherlands Initiative Changing Oceans, een bijzonder project, waarbij onderzoek plaatsvindt vanuit verschillende disciplines. Van zeebodemmonsters voor klimaatonderzoek tot virussen, van koraalriffen tot walvissen, en van geluidoverlast door scheepvaart tot diepzeemijnbouw. Met als doel... de wereld wakker schudden.

Het onderzoeksschip van het NIOZ, de NV Pelagia, gaat eerst naar Gran Canaria, steekt dan de Atlantische Oceaan over naar het Caribisch gebied en de Mississippi Delta en vaart uiteindelijk terug naar Amsterdam. Daarna gaan de onderzoekers nog naar de Azoren.

In elk gebied vindt uiteenlopend onderzoek plaats en op elke expeditie stappen andere onderzoekers op om de verschillende onderzoeken uit te voeren. Aan boord zitten onder andere zeebodemonderzoekers, gedrags- en microbiologen, geologen, chemici en klimaatwetenschappers.

De aanleiding voor deze expeditie is de Oceanennotitie die afgelopen voorjaar aan de Tweede Kamer werd aangeboden door het kabinet. Daarin staan meer dan dertig beleidsambities met betrekking tot duurzaam gebruik en begrip van onze oceanen. Normaal gesproken verdwijnen dat soort notities al gauw in een bureaulade, maar met dit onderzoek moet voorkomen worden dat de notitie in de vergetelheid raakt.

Eén van de twaalf expedities richt zich op één van de rijkste koudwaterkoraalriffen ter wereld. Dit rif ligt ten zuidwesten van Ierland op een diepe zeebodem en is op sommige plekken honderden meters hoog. Maar hoe kunnen deze koraalriffen overleven in deze voedselarme diepzee? Dat is voor wetenschappers tot nu toe een raadsel. De NICO-onderzoekers willen weten hoe zij aan hun voedsel komen om te kunnen bepalen en of dat in de komende jaren door de wereldwijde problematiek gaat veranderen.

De Whittard Canyon vormt een belangrijke link tussen de ondiepe voedselrijke hellingen en de voedselarme diepzee. Via deze kloof wordt voedsel naar de diepzee getransporteerd waar het voor langere tijd opgeslagen kan worden. De NICO-onderzoekers willen weten of deze kloof een snelweg of een opslagplaats voor voedsel is en of het bodemleven profijt heeft van de hoge voedselconcentraties.

Als het aan het NIOZ en aan Dick van Oevelen ligt blijft het niet bij deze expeditie. "Het zou mooi zijn wanneer we eens in de twee jaar een nieuwe expeditie kunnen organiseren. Op deze manier kunnen we zorgen voor een langlopend onderzoek, waarbij een schat aan informatie wordt verzameld."