Hoe Anna Zorgt mensen hun vrijheid weer teruggeeft
Hoe Anna Zorgt mensen hun vrijheid weer teruggeeft
Haar benen willen niet meer zo, dus kan de 54-jarige Marianne Baaij niet ver lopen en is vaak aan huis gebonden. Via zorgcoöperatie Anna Zorgt probeert ze een scootmobiel uit. "Ik kan nu het hele eiland rond, met mijn man naast me op de fiets. Geweldig. Het heeft me mijn vrijheid teruggegeven." Ze heeft ook een zorgmaatje, met wie ze soms ergens naartoe gaat, of gewoon een potje kletst. "Zo krijg je toch weer binding met andere mensen."
Wim Pleune, vrijwilliger bij de coöperatie, geeft rij instructies voor de scootmobiel. "Ik doe graag iets voor de mensen hier. En ik merk dat ze je daar dankbaar voor zijn." Wim en Marianne kunnen zich het dorp niet meer voorstellen zonder de coöperatie. "Er wordt zoveel georganiseerd voor de mensen. Ik weet zeker dat er genoeg vrijwilligers zullen blijven om het draaiend te houden, want het is een hechte gemeenschap", zegt Wim.
De huidige vrijwilligers zijn de zorgvragers van straks.
Dat hoopt ook Jack Westdorp, mede-oprichter en bestuurslid. Wim en Jack zijn twee van de 110 vrijwilligers. Om toch jong bloed aan te trekken, organiseert Anna Zorgt nu wat vaker uitjes en legt ze contact met de basisscholen in het dorp. "Want de huidige vrijwilligers zijn de zorgvragers van straks", zegt Westdorp.
Inmiddels verricht Anna Zorgt ook gemeentelijke taken: voor Wmo-aanvragen hoef je niet naar speciaal meer naar Tholen, dat kan nu ook in het lokale zorgloket. Hier werken twee consulenten; zij zijn de enige betaalde krachten bij de club. Zij gaan ook aan de slag met aanpak van dementie en laaggeletterdheid.
'Ons belangrijkste medicijn is aandacht'
Het idee ontstond vanuit de wetenschap dat iedereen steeds langer zelfstandig moet blijven wonen. In de afgelopen jaren werden 3000 zorgvragen ingevuld. "Maar ons belangrijkste medicijn is aandacht. Eenzaamheid is een probleem. Met simpele dingen als een koffieochtend kun je mensen bij elkaar brengen en voor elkaar zorgen", zegt Westdorp.
