Hóe heet jouw baan?! - 'Buurvrouw.'
Tjitske Bos is een van de 'buurvrouwen' van Zorgsaam
De 'buurvrouw' gaat, net als in het gewone leven, bij de ouderen langs voor een praatje. Over hoe het gaat, of de toetjes al zijn geregeld en of het lukt om de krant uit de brievenbus beneden te halen. Maar de buurvrouw helpt ook met het opzetten van onderlinge contacten. Een koffiekransje op dinsdagmorgen of de wekelijkse boodschappenbus.
Het praatje is wegbezuinigd
De verzorging heeft nauwelijks tijd voor een praatje of voor begeleiding. Er is fors bezuinigd op de ouderenzorg. Ouderen krijgen minder uren zorg vergoed. De gesprekjes zijn als eerste wegbezuinigd. Tjitske Bos: "Waar er voorheen vijf man waren, zijn er nu nog maar vier voor dezelfde zorg."
<p>Zorgsaam heeft zeventien buurvrouwen in dienst. De buurvrouwen werken op de locaties Emmaus in IJzendijke, Vremdieke in Hoek, Bachten Dieke in Terneuzen, Antonius in Kloosterzande en De Lange Akkers in Koewacht.</p>
Zo zelfstandig mogelijk
"Er verandert veel in zorg", vertelt buurvrouw Tjitske Bos van woonzorgcentrum Antonius in Kloosterzande, "Voorheen kwam bijvoorbeeld de broodkar langs en werd het brood en beleg op de kamer gebracht, maar nu moeten de ouderen zelf naar de broodkar toe om hun boterhammen op te halen. Met al die veranderingen helpen we de mensen."
Was vroeger de slogan nog 'Wij zorgen ervoor', nu gaat het om zo zelfstandig mogelijk wonen. Tjitske Bos: "Het blijkt dat mensen die gestimuleerd worden, een veel hoger welbevinden ervaren." En dus moeten de ouderen nu zelf hun post uit de brievenbus halen, zelf naar de broodkar en zelf hun waszak inleveren. Nu is de slogan: 'Zo thuis als mogelijk'.
Je merkt dat doordat ze de aandacht en dat praatje weer hebben, ze veel beter in hun vel zitten.
De aandacht van de buurvrouw betaalt zich uit. "Je merkt dat doordat ze aandacht en dat praatje weer hebben, ze veel beter in hun vel zitten", zegt buurvrouw Tjitske, "Ze drukken veel minder vaak op de bel voor onzinnige dingen. Dat klinkt heel raar, maar zo is het wel. Mensen hebben toch aandacht nodig. Ze zijn hier niet voor niets."
Vraag je de bewoners van Sint Antonius wat zij van de buurvrouw vinden, dan zijn zij positief. Mevrouw Briguet-Brouwer is enthousiast: "Ik vind het wel fijn dat ze er zijn. Je hebt contact, hé?"
