Bermmonumentjes: schipperen tussen gevoelens en verkeersveiligheid
Op grond van de Wegenverordening mogen er eigenlijk geen gedenktekens geplaatst worden, maar vanwege de gevoeligheid, wordt altijd contact gezocht met nabestaanden en alleen handhavend opgetreden als de verkeersveiligheid in het gevaar komt.
Stichting Slachtofferhulp
De Provincie, waterschap Scheldestromen en Rijkswaterstaat hebben het meest te maken met bermmonumenten. In antwoord op vragen van de Christenunie antwoordt Gedeputeerde Staten dat ze regelmatig vragen krijgt en daarom om de tafel is gaan zitten met wegbeheerders en Stichting Slachtofferhulp.
Schipperen tussen gevoelens en veiligheid
De do's en dont's omtrent bermmonumentjes worden binnenkort vastgelegd in een richtlijn. Volgens de Provincie is het schipperen tussen de gevoelens van nabestaanden en de verkeersveiligheid van weggebruikers.
Nieuw rouwritueel
Cultureel-geografe Mirjam Klaassens van de Rijksuniversiteit Groningen promoveerde in 2011 op onderzoek naar de betekenissen die mensen in Nederland toekennen aan plekken van dood en herinnering. In Nederland begon het plaatsen van bermmonumenten ruim twintig jaar geleden. Driekwart is voor verkeersslachtoffers van 25 jaar of jonger. Het is een relatief nieuw rouwritueel, volgens Klaassens om het verlies en de woede te delen met andere weggebruikers. Vaak is het ook een waarschuwing voor anderen.
Zeventig bermmonumenten
Volgens een eigen inventarisatie van Omroep Zeeland in 2015 staan er naar schatting zeventig bermmonumenten in onze provincie. Het gaat vaak om een steen of kruisje op een plek waar een verkeersslachtoffer is overleden.
