Roset (80) met pensioen na 65 jaar achter de geraniums

Dat bleek in 1957 wel. Roset nam dat jaar de kwekerij van haar ouders over. "Mijn ouders wilden naar het dorp verhuizen. Ik heb het toen overgenomen." Een vrouw aan het roer van een onderneming was eind jaren vijftig een bezienswaardigheid. Roset merkte bijna dagelijks dat ze iets deed dat vrouwen in die tijd eigenlijk nooit deden. "Op de cursussen zat ik altijd alleen met mannen. Op de fruitteeltschool, alleen maar mannen. Er zat nooit een vrouw bij." Het heeft haar nooit dwars gezeten. "Het was wel gezellig. En ik heb er veel vrienden aan overgehouden. De meesten zie ik nu nog steeds."

Roset bouwde de kwekerij in de loop der jaren uit naar het tuincentrum dat het nu is. "Met hulp van mijn man, mijn zoons en alle medewerkers", voegt ze er snel aan toe. Want die mogen niet vergeten worden, vindt Roset. Ze zijn allemaal onderdeel van het succes én van het plezier dat ze in haar werk heeft. Haar zoon Fred nam een paar jaar geleden het stokje van Roset over en werd de eigenaar van het tuincentrum. "Dat was wel even wennen", zegt Fred de Rijk. "Vooral voor haar. We hadden weleens verschil van mening over hoe iets moest. Maar we zijn er altijd uitgekomen."

Anders had Roset het waarschijnlijk ook niet zo lang volgehouden. Ze is graag in het tuincentrum. En de klanten zijn ook altijd blij als ze haar er zien. "Zolang ik hier kom -en dat is al veertig jaar- zie ik haar", vertelt één van de klanten. Ze kijkt wat beteuterd als ze hoort dat dit de laatste dag van Roset is. "We gaan haar hier missen. Ze was altijd in voor een praatje en advies."

Of Roset het tuincentrum echt vaarwel zegt, is nog maar de vraag. Het is zo lang een onderdeel geweest van haar leven. Als haar zoon hulp nodig heeft in de zaak, "mag hij me bellen', zegt ze lachend. Het zal een geruststelling zijn voor heel wat klanten die het advies van Roset niet willen missen.