Ook niet-helden stierven tijdens de Slag om de Schelde

Zo komen we het lot te weten van Georg Klein die, nadat hij zich overgaf in september 1944 in Zeeuws-Vlaanderen, dacht de rest van de oorlog relatief veilig door te komen als gevangene. Maar de Duitsers heroverden de stelling waar hij zat en veroordeelden hem vanwege lafheid ter dood. Bij de bossen bij de Elderschans in Aardenburg werd hij geëxecuteerd. Eén van de officieren die aanwezig was bij het proces en de executie, Kapitein Bolmann, sneuvelde korte tijd later. Toen hij uit zijn bunker in Breskens kwam om een luchtje te scheppen werd hij neergemaaid door een Brits machinegeweersalvo. Het leverde hem wel een Duits Ridderkruis op, waardoor hij de hoogst onderscheiden Duitse militair tijdens de Slag om de Schelde werd.

Dat niet alle Duitsers stierven door oorlogsgeweld werd duidelijk in Groot-Abeele. Daar sprongen twee vrouwen, die bij de Wehrmacht werkten, samen voor de trein. Sakkers haalde de informatie uit de politiearchieven en weet tot op de dag van vandaag niet waarom de dames deze drastische stap namen. "Waren ze verliefd en kon dat niet in die tijd of had de ene dame zoveel overmacht op de andere dat zij haar mee de dood in praatte? Ik ben er niet achter gekomen."

Sommige van de verhalen die Sakkers en zijn mede-auteur Hans Houterman naar boven haalden worden hen niet in dank afgenomen. Zoals de bewering dat de Engelsen twee Duitse officieren bij Dishoek doodschoten uit wraak voor de vele verliezen tijdens de verovering van Walcheren. "Dat zet kwaad bloed", zegt Sakkers. "Over een verhaal van een Duitser die een vader en zoon doodschoot bij Cadzand spreekt iedereen schande, maar vermeende oorlogsmisdaden aan geallieerde kant is geen onderwerp waar je vrienden mee maakt."

En toch horen ook die verhalen opgeschreven te worden, vindt Sakkers. Om de geschiedenis compleet te maken. En nu er zoveel jaren verstreken zijn is er volgens hem ook meer interesse naar." De mening over bijvoorbeeld de Slag om de Schelde is nu al heel anders dan in de jaren zestig van de vorige eeuw. Toen lag de focus op de eer en de glorie. Nu wordt er veel kritischer naar gekeken. En over vijftig jaar kijkt men weer anders. Geschiedenis leeft, en wordt altijd weer anders beleefd."