Waarom het scheepswrak Spyros Armenakis ons nog steeds bezighoudt
De geschiedenis van de Spyros Armenakis
13 februari 1965 woedt een zuidwesterstorm. De Griekse vrachtboot Spyros Armenakis is volgeladen met steenkool en onderweg van Engeland naar Terneuzen. "Het was een behoorlijke storm op een zaterdagavond. Dat kan ik me nog goed herinneren", vertelt maritiem deskundige Cor Heijkoop uit Vlissingen. "Het gierde en waaide."
Geen loodsen
Kapitein Stefanos Bachas heeft de route al vaak gevaren. De loodsdiensten varen niet meer vanwege de storm, maar de kapitein denkt het te kunnen redden. Het schip loopt op de Nolleplaat omhoog en zinkt uiteindelijk.
21 Bemanningsleden worden door de reddingsbrigade Breskens gered. Daaronder is een vrouw. Kapitein Stefanos Bachas blijft als allerlaatste aan boord.
Spyros Armenakis bemanning
Kapitein Bachas wordt als allerlaatste van het zinkende schip gered. "Hij wilde zijn muntencollectie meenemen die in een koffer zat", verhaalt Heijkoop. Tijdens de reddingsactie is die koffer opengegaan en verdwenen alle munten in zee."
De geredde bemanningsleden worden opgevangen in hotel Dekker aan de Smallekade in Vlissingen. Daar zijn ze naar toe gebracht na hun redding door de Reddingboot President Wierdsma uit Breskens, met schipper Willem van den Broecke.
Persoonlijke eigendommen
De Griekse bemanning kan ook nauwelijks persoonlijke eigendommen redden van boord. Ze krijgen eten en drinken in het hotel van de familie Dekker en nieuwe kleren in een kledingzaak. Vervolgens keren ze terug naar Griekenland.
Tot 1993 staat de mast van de Spyros Armenakis als een soort baken boven het water. "Die mast was eigenlijk een symbool van een schip dat het zonder loods wilde proberen", zegt Heijkoop.
Symbool
Na een storm dat jaar verdwijnt de mast geheel onder water. Daar ligt het nu inmiddels al meer dan vijftig jaar. Af en toe lekt er nog olie uit het wrak. Daarom wordt olie uit het wrak gepompt, maar kleine resten olie zijn niet te voorkomen en kunnen bij warm weer uit het wrak blijven lekken.
Het bergen van het wrak zou nu miljoenen euro's gaan kosten. "In 1965 werd een wrak niet geborgen", legt Heijkoop uit. "Nu zou Rijkswaterstaat gelijk zorgen dat het geruimd zou worden, door de eigenaar opdracht te geven het wrak op te ruimen."
