'Ik durf nu, 66 jaar na de ramp, eindelijk weer onder de douche'

Toen het water weer was gezakt, werd de zesjarige Joop van den Berg met een ladder van zolder gehaald en is hij naar het ziekenhuis De Cornelia gebracht, in het centrum van Zierikzee. Later naar Goes, omdat ze niet alle zorg konden bieden die nodig was. Op het moment dat hij was hersteld kon hij niet terug naar huis, want op het evacuatieadres van zijn ouders en broer was geen plaats meer. "Dokter de Haas besloot dat ik naar een herstellingskliniek in Noordwijk aan Zee moest." De herinneringen aan de storm en de herinneringen uit die kliniek hebben Van den Berg getekend voor het leven.

"In de kliniek kreeg ik maar twee uurtjes per maand mijn moeder te zien. Ik was zes jaar en helemaal alleen. Daar werd ik ook nog eens elke dag onder de douche gezet. Ik was bang van het water, maar moest elke dag onder de straal gaan staan. Ik gilde en krijste het uit. Een jongetje uit een rampgebied onder de douche zetten, van een kinderzieltje hadden ze nog nooit gehoord."

Na negen maanden keerde Van den Berg terug naar Zierikzee. Toen hij thuis kwam werd er alleen niet meer over de ramp gepraat. "Alsof er niks gebeurd was. Het enige waar we over spraken was over opa, want hij was nog niet gevonden. Op mijn zevende verjaardag, op Eerste Kerstdag, kwamen mannen in uniforms mijn moeder halen. Ze moest mee om mijn opa te identificeren."

Jarenlang leefde Joop van den Berg verder, zonder een woord over de Watersnoodramp te praten. Tot hij, dertig jaar later, in 1983 brak. Hij werd ernstig ziek. "Psychiaters wisten niet wat ze met mij aan moesten. Je kreeg wat pillen en daar moest je het maar mee zien te redden. Ik bleek later een vorm van PTSS (posttraumatisch stressstoornis) te hebben, door de Watersnoodramp." Hij was zo ziek, dat hij in 1986 is afgekeurd. Een kleine tien jaar later wist hij uit het dal te krabbelen. "Dat heb ik echt voor een groot deel aan mijn vrouw te danken. Ze bleef zoeken naar een oplossing. Ik ben haar heel dankbaar", zegt hij.

Van den Berg woont nu in Vlissingen en werkt als dominee in Zeeuws-Vlaanderen. "Ik ben blij dat ik weer kan werken en iets voor anderen kan betekenen en weer positief in het leven kan staan. Dat had ik echt niet gedacht toen het zo slecht met mij ging."

Toch heeft hij nog dagelijks te maken met de herinneringen van vroeger. "Water is altijd iets waar ik een zeker afstand van houd. Leren zwemmen heb ik nooit en water aanraken vond ik zelfs eng. Ernaar kijken lukt mij nu en toen mijn kleinzoon deze zomer in zijn rubberbootje vroeg of ik ook een stukje mee de zee in ging heb ik dat voor hem gedaan. Maar ervan genieten kan ik niet. Sinds kort durf ik zelfs ook helemaal onder de douche te gaan." Een hele overwinning voor Van den Berg. Op de vraag waarom hij de stap gezet heeft antwoordt hij: "Ik wist dat ik in jullie uitzending zou komen, dus ik heb mezelf dat als opdracht gegeven, zodat ik kon zeggen dat ik durf te douchen. Ik moet zeggen, het verfrist mij nu ook wel als ik eronder sta. Maar met mijn gezicht onder de kraan, dat doe ik niet hoor!"