Duitsers uitnodigen voor herdenking: goed of fout?

In haar open brief vertelt ze over het bombardement op Breskens op 11 september 1944 waarbij tien procent van de Bressiaanders om het leven kwam. Het leverde veel familieleden een trauma op.

Volgens commissaris van de Koning Han Polman is er vooral een misverstand over 31 augustus. Volgens hem gaat het die dag niet over herdenken, zoals op vier mei, maar over vrijheid vieren. Iedere dorp of stad in de provincie herdenkt op zijn eigen manier op een ander tijdstip en daar heeft hij respect voor.

Polman wil duidelijk maken dat hij niet verantwoordelijk is voor wie er wel en niet is uitgenodigd. "Dat heeft de regering gedaan." Alleen de geallieerden die Zeeland hebben bevrijd zijn op regeringsniveau uitgenodigd en andere landen, zoals Duitsland en Rusland, op ambassadeursniveau.

Of het goed of fout is om Duitsers uit te nodigen voor de herdenking van de Slag om de Schelde, is niet voor iedereen eenvoudig te beantwoorden. Andrea vom Hof vindt het goed dat ook de Duitse delegatie een uitnodiging heeft gehad. Vom Hof woont al jaren in Zeeland en geeft Duitse les aan de Volksuniversiteit in Middelburg. "We moeten juist veel meer praten over dit onderwerp, want er wordt nog niet veel over gepraat. Mijn familie is niet verantwoordelijk van de daden van de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog, want ook wij moesten ons mond houden en doen wat ons werd opgelegd. Dat wij hier nu nog op worden aangekeken is onrechtvaardig."

Stef Traas van het Bevrijdingsmuseum in Nieuwdorp wil zich afzijdig houden van de discussie, maar de parkeerplaats van het museum staat in de zomer vol met Duitse kentekenplaten. "Ze willen heel graag meer weten wat er tijdens de Slag om de Schelde is gebeurd."

Tweede Wereldoorlog-deskundige Hans Sakkers gaf eerder al zijn visie over dit onderwerp. "De verliezers moeten ook een plaats gaan krijgen in de geschiedenis. We moeten boven die oorlog komen te staan. De mening over de Slag om de Schelde is al heel anders dan bijvoorbeeld in de jaren '60. De Duitsers uit deze generatie hebben helemaal niks meer met de Tweede Wereldoorlog te maken. In de meeste gevallen schamen zij zich diep en ik vind dat zij dat ook tot uiting mogen brengen."

Jan-Willem van Koeveringe van het Duitse consulaat in Middelburg bekijkt de discussie van beide kanten. "Ik begrijp de emoties van mensen in Zeeuws-Vlaanderen compleet. Zeker ook voor de mensen die daar persoonlijk leed aan hebben gehad. Toch hebben Duitse mensen in de oorlog zulke verhalen ook meegemaakt. De ouderen uit Duitsland die ik ken, hebben ook honger gehad en zijn ook hun vader en moeder kwijt geraakt tijdens bombardementen. Toch kan je leed met leed niet vergelijken en daarom blijft het een heel erg lastige discussie."