Wetenschappers blij met halve meter slik

De overige vierhonderd hectare wordt gerealiseerd door middel van ontpoldering. De Molenpolder bij Walsoorden is inmiddels al getijdenatuur. Eind september zal het zoute water Waterdunen binnenstromen en in 2022 moet dat ook het geval zijn in de Hedwigepolder. De maatregelen maken allemaal deel uit van het pakket Natuurherstel Schelde-estuarium, een verdrag tussen Vlaanderen en Nederland.

De Westerscheldemonding is een van de belangrijkste broed- en trekplaatsen in Europa. Slikken, schorren en zandplaten zijn hiervoor nodig. En juist daarvan zijn er de afgelopen decennia, mede door uitdieping van de Westerschelde, veel verdwenen.

De eerste resultaten van de aanleg van de strekdammen zijn volgens Bouma "winst ten opzichte van de situatie die er was. En die wordt alleen maar groter", zegt hij.

Hij en andere onderzoekers van het NIOZ meten regelmatig de dikte van het slib. Daarnaast wordt gekeken wat er in leeft. Wormpjes, schelpdieren zoals slijkgapers, zee-duizendpoten, ze zijn van levensbelang voor de miljoenen vogels die gebruik maken van de Westerscheldemonding.

Van een afstand lijkt het een gewoon slik, maar de onderzoekers waarschuwen: het is er levensgevaarlijk want juist omdat het nog dun is kun je er makkelijk in wegzakken. En er is nog ander gevaar: de strekdammen zijn zo ontworpen dat bij vloed de kop ervan boven water blijft, zodat vogels daar kunnen rusten. Dat sommige vissers daar nu een tij lang blijven zitten is absoluut gevaarlijk en ook niet de bedoeling. Want het verstoort de vogels, zeggen de onderzoekers.

Vogeltellingen wijzen uit dat de vogels de nieuwe slikken inmiddels weten te vinden. Marien ecoloog Brenda Walles: "We zien hier nu inmiddels veel kokmeeuwen en scholeksters, maar ook wulpen en strandlopers."