Z'n vader zei: alles wat olieboeren aanraken is goud, dus Peter koos voor Zeeland Refinery

Z'n vader zei: alles wat olieboeren aanraken is goud, dus Peter koos voor Zeeland Refinery
Z'n vader zei: alles wat olieboeren aanraken is goud, dus Peter koos voor Zeeland Refinery © Omroep Zeeland
Peter kent ieder hoekje en gaatje van de olieraffinaderij, maar zegt het terrein nu vaarwel
Vanuit huis werd hem vroeger gezegd dat werken voor een olieraffinaderij een goede keuze was. Zijn vader zei dat alles wat olieboeren aanraken goud is. "En als je aan een gezin begint dan is zekerheid fijn." Peter Koomen luistert dus naar zijn ouders, solliciteert en krijgt de baan als loonadministrateur.
Die functie betekent dat hij onder andere de loonzakjes moet rondbrengen in het bedrijf. Tijdens zijn rondes heeft hij veel te maken met de bewaking en die functie lijkt hem interessant vanwege de ploegendiensten en de taken die de bewaking doet. De controlerondes over het terrein en het inspecteren van de steiger in Borssele zijn favoriet bij hem.

Peter was niet alleen bewaker, hij tekende ook voor iedereen

Cartoonist had hij ook nog kunnen worden. "Dat tekenen begon op jonge leeftijd al", lacht hij. "Tot ergernis van mijn moeder die poppetjes op het behang terugvond." Die hobby heeft hij verweven met zijn werk. Standaard maakt hij een cartoon als afscheid voor collega's. Hij tekende verschillende geboortekaartjes en huwelijkskaarten en hij maakte verschillende cartoons voor veiligheidsaffiches die in de gang gehangen werden.
Eén van de cartoons die Peter Koomen voor de olieraffinaderij maakte
Eén van de cartoons die Peter Koomen voor de olieraffinaderij maakte © Omroep Zeeland
Als bewaker bij Zeeland Refinery schrijf je mensen in die bij de poort komen en inspecteer je het terrein, de gebouwen en het land eromheen. Een afwisselende baan waarin Peter zich nooit verveeld heeft. Een nieuwe werkgever? Daar heeft hij maar één keer aan gedacht toen het niet zo goed ging in de olie en dus ook niet met het bedrijf. "Ik heb toen gesolliciteerd bij een zorginstelling. Gelukkig is dat niks geworden." Zeeland Refinery is zijn familie geworden. "Het is een sociaal en loyaal bedrijf waar iedereen er voor elkaar is. Het is mijn tweede thuis en dat ga ik echt wel missen."

Wanneer heeft hij het hardst gelachen?

Koomen haalde als bewaker met zijn collega's heel wat grappen uit. "Elke autopas hier heeft een nummer. Als mensen die weer kwamen inleveren vroegen wij vaak welk nummer ze hadden. Dan riepen ze bijvoorbeeld 25. Dan ging mijn collega zogenaamd rommelen in een lade en zei hij: 'Dan heb je bingo in de Total-loterij. Je hebt een diepvrieskip gewonnen, die kun je ophalen in het magazijn.' Mensen deden dat dan ook hé!", lacht Koomen.

Wat had hij geworden als hij hier niet terecht was gekomen?

Zijn grootste passie ligt bij het radio maken. De afgelopen jaren heeft hij voor verschillende lokale radiostations programma's gemaakt. Nu maakt hij wekelijks een programma op dinsdagavond bij Radio Schouwen-Duiveland. Hij is gek op muziek. Toen hij als twintiger naar de radio luisterde en dj's nummers aan elkaar hoorde praten dacht hij: 'Dat kan ik ook!'
Radio maken had hij nog het liefste als werk gedaan. "Vroeger had je hier in Zeeland niet echt veel keuze om er een boterham mee te verdienen. Ik had het ook zo naar mijn zin bij Zeeland Refinery dat ik er later niet voor weg wilde. De combinatie was leuk zo de afgelopen jaren."
Als Peter niet bij de olieraffinaderij was terechtgekomen was hij iets heel anders geworden
Radio blijft hij maken. Maar van zijn collega's moet hij afscheid nemen. En dat doet toch wel een beetje pijn. "Als je veertig bent roep je heel hard dat wanneer je zestig bent het toch wel tijd is. Als je eenmaal zestig bent, dan plak je er ineens nog elke keer een jaartje aan vast." Toch heeft hij al even kunnen wennen aan een leven zonder Zeeland Refinery. "Ik ben al een tijdje thuis geweest vanwege een lange vakantie, dus ik weet al een beetje hoe het is."