Moeders en dochters op de foto gezet

Over wat een goede foto is kan volgens Van Daalen verschillend worden gedacht. "Je moet dan in eerste instantie onderscheid maken tussen techniek en emotie. Je kan namelijk een foto maken die technisch klopt, maar totaal geen emotie laat zien. Maar je hebt ook foto's die technisch rammelen, maar wel een bepaalde emotie oproepen. Mijn voorkeur gaat daar naar uit. Ik moet door een foto geraakt worden, zo van wauw, die komt binnen."

Voor Van Daalen is het ook een voorwaarde dat de ogen scherp zijn. "Het gaat namelijk om het portret en de achtergrond mag zeer zeker niet afleiden." Hij vindt het ook belangrijk dat iemand ook daadwerkelijk zichzelf is op de foto. "Het grootste compliment dat mensen mij kunnen geven is wanneer familie of vrienden zeggen dat is hij of zij precies zoals tie is . Dan is het voor mij een geslaagde foto."

Er zit volgens Van Daalen ook een bepaalde symboliek achter de foto's. Naast het fotograferen van de doorleefde handen, laat hij alleen de jongste generatie de foto vasthouden. De andere foto's staan naast degene die geportretteerd worden. "De jongere generatie neemt namelijk altijd iets mee van de oudere generatie, zoals ervaringen, familietradities, DNA, en noem maar op. De foto die ze vasthouden symboliseert dat aspect."

Net zoals bij het project 'Vaders en Zonen' wil Van Daalen ook een boek maken van dit project. "Ik ben bijna klaar met fotograferen, dus kunnen de plaatjes naar de drukker. Alle betrokkenen krijgen een een exemplaar en daarnaast kunnen belangstellenden foto's kopen via mijn site." Daarnaast wil hij ook graag een expositie inrichten waar al zijn foto's te bezichtigen zijn. "Ik zou het geweldig vinden om mijn foto's netjes naast of onder elkaar te kunnen exposeren, zodat je al die verschillende families ziet. Het lijkt me een mooi beeld om al die generaties te zien."