Wandelen én stilstaan tijdens de Canadese Bevrijdingsmars
'33 kilometer wandelen is niks vergeleken met wat zij door moesten maken'
De 46e Canadese Bevrijdingsmars begon vanochtend in Hoofdplaat. Via Oostburg, Zuidzande en Retranchement eindigde de tocht, net als die in 1944, in Knokke (België). "Die mensen hebben 75 jaar geleden voor ons ook zo'n eind moeten lopen, maar dan door slechtere omstandigheden, dus daarom loop ik nu gewoon ieder jaar mee", zegt Ronny Geernaert uit Aardenburg terwijl hij over de Kaas en Broodsedijk bij Oostburg wandelt.
Herdenken en wandelen, 33 kilometer aan een stuk
Zelf is hij van na de oorlog. Dat Oostburg er 75 jaar geleden heel anders bij lag, kan hij zich nauwelijks voorstellen. "Onvoorstelbaar dat dat nu allemaal terug opgebouwd is."
'We waren er wel niet bij, maar het mag zeker herdacht worden'
Meer mensen staan er - af en toe letterlijk - bij stil tijdens de tocht. "Onderweg kom je van die mooie paaltjes tegen", zegt Sabrina de Winter uit Sluis, verwijzend naar de stenen wegwijzers die de Canadese Bevrijdingsroute markeren. "Dan sta je er toch wel bij stil. Ik ben wel blij dat zij die moeite voor ons hebben gedaan, dat zij ons hebben gered. We waren er zelf wel niet bij, maar het mag zeker herdacht worden."
En dat gebeurde ook vandaag. In Hoofdplaat, Biervliet, Retranchement en in Oostburg hielden de wandelaars stil voor herdenkingen. In die laatste plaats sloeg burgemeester Marga Vermue bruggen tussen de twee wereldoorlogen en nu. Hoe de Zeeuws-Vlamingen de Belgen in 1914 opvingen en hoe de rollen dertig jaar later omgedraaid waren.
'We weten waarom we het doen'
"Laat de West-Zeeuws-Vlamingen en Belgen van toen in 1914 en 1944 een voorbeeld zijn voor ons", zei Vermue tijdens haar speech. "Een voorbeeld van hoe wij, levend in een vrij en veilig land, mensen geteisterd door oorlogsgeweld kunnen helpen."
Toch is niet iedereen met de oorlog bezig, voor velen is het ook gewoon een gezellige wandeltocht. "We weten waarom we het doen", zegt Vinnie Laseure uit Knokke-Heist. Samen met zijn jeugdvereniging Chiro Heist loopt hij de 33 kilometer. "Maar persoonlijk ben ik er tijdens het stappen niet echt mee bezig."
Of het is een traditie. "Het is weer november, dit hoort er gewoon bij. We doen dit al negentien jaar", vertelt Arno Rootsaert uit Aardenburg bij de stempelpost in Oostburg. Tijdens het wandelen is hij niet heel erg bezig met de oorlog, al komt dat soms vanzelf op je pad. "Daarnet kwam ik onderweg nog een man van 84 tegen die het heeft meegemaakt. Die vertelde allemaal verhalen van toen. Fantastisch."
