Adéla dicht niet voor de Sint, maar voor de zorg
Adéla dicht niet voor de Sint maar voor de zorg
Sinds begin jaren '80 werkt de Arnemuidse al in de zorg en dat doet ze nu nog met net zoveel plezier als toen. En al die tijd schrijft ze ook al gedichten, voornamelijk voor vrienden en familie. Het idee was om voor deze laatste groep haar gedichten te bundelen in een boekje. Maar van het een kwam het ander en zo zat ze ineens rond de tafel met een uitgever en werd het allemaal iets serieuzer dan gedacht.
Uit de hand gelopen
Maar dat het allemaal wat grootser is geworden en haar publiek niet langer meer uit alleen vrienden en familie bestaat, bood ook kansen dacht Adéla. Met de bundel vraagt ze nu aandacht voor het werken in de zorg. De gedichten benadrukken dat de zorg een prachtig vak is, maar dat er ook mindere kanten aan zitten. Van dat laatste neemt ze de toenemende werkdruk als voorbeeld. Daardoor kan ze niet of nauwelijks meer even bij een bewoner van het verpleeghuis gaan zitten voor een praatje.
Meer aandacht voor de zorg
Daarmee lijkt het gedicht wat ze hierover schreef een aanklacht richting haar werkgever WVO Zorg, maar dat is het absoluut niet. "Het is kritiek naar hoger hand. Naar de mensen die gaan over de verdeling van het geld. De minister", zegt Adéla gedecideerd.
Lofzang
Maar wie nu denkt dat de bundel vol staat met kritiek, heeft het mis. Het is juist een lofzang over de zorg, waarvan Adéla stiekem hoopt dat het mensen over de streep trekt om ook in de zorg te gaan werken. Zo zijn er meerdere gedichten opgedragen aan bewoners, en staat er een in over de laatste minuten van een bewoner, van wie de familie niet op tijd in het verpleeghuis kon zijn, maar Adéla er wel was. Omdat ze graag zorgt en er is voor haar cliënten. En dat hoopt ze nog lang vol te houden.
