Beste materiaalman ter wereld in Goes geëerd met kratje bier

Beste materiaalman ter wereld in Goes geëerd met kratje bier
Beste materiaalman ter wereld in Goes geëerd met kratje bier © omroep zeeland
Voetballers Goes eren gekooide materiaalman
"Hans Wisse doet alles voor de club", zo begint Rob van Gastel van het zaterdagteam van GOES. "Met hem alleen materiaalman te noemen doen we hem eigenlijk tekort." En dat blijkt wel uit het lijstje van taken dat Wisse op zich neemt. Schoonmaker, klusser, chauffeur, het zijn allemaal rollen die hij bij GOES vervult.
En omdat Wisse nu niet op en rond de sportvelden zijn ding kan doen, merken de voetballers dat hij daar onder lijdt. Dus werd het idee geboren om hem in het zonnetje te zetten.
Beste materiaalman ter wereld (volgens de zaterdagafdeling van VV Goes)
Beste materiaalman ter wereld (volgens de zaterdagafdeling van VV Goes) © omroep zeeland
Dus verrijst er op het pleintje van zorgcentrum het Erasmuspark een geluidsinstallatie waaruit ineens 'You'll never walk alone' van Lee Towers klinkt. Verraste senioren verschijnen op hun balkonnetjes. Sommige zwaaien mee met de muziek, een enkeling bedekt de oren.

Beste materiaalman ter wereld

Na een paar minuten verschijnt Hans Wisse, schuchter lachend en met zijn handen in de zakken. Rob van Gastel spreekt hem toe door de geluidsinstallatie zodat iedereen weet dat hij en andere voetballers van GOES hem als de beste materiaalman van de wereld beschouwen. Dat wordt kracht bijgezet door een oorkonde en een bos bloemen.
Hans Wisse krijgt een oorkonde, bloemen en...bier.
Hans Wisse krijgt een oorkonde, bloemen en...bier. © omroep zeeland

Lust en leven

Hoe mooi ook die twee tekens van waardering zijn, Wisse's ogen gaan haast niet af van het derde teken; een kratje bier. Glimlachend van oor tot oor neemt hij alles in ontvangst. "Ik vind het vreselijk om niet naar het sportpark te kunnen", zegt hij. "Het is m'n lust en m'n leven."
Een poging om voor Wisse het nummer 'Quarantaine' af te spelen hapert door materiaalpech, maar omdat het liedje thuishoort in een muziekstijl waar niet iedereen in de zorgflat dol op is, mag dat de pret niet drukken. Rob van Gastel vraagt de omwonenden nog om een applausje voor Hans Wisse en onder het geklap door loopt die weer terug naar zijn gedwongen isolement. Met een oorkonde en een bos bloemen in de ene hand, en het kratje bier onder de andere.