Miriam raakte haar zoontje kwijt: 'Wat nou als hij die ene is die nooit terugkomt?'
Moeder Miriam vertelt over haar vermiste kind
Miriam was samen met haar twee zoons een weekend in Safaripark Beeksebergen. "We besloten om al vroeg het park in te gaan, want dan was het nog lekker rustig." En zo liep het gezin van dierenverblijf naar dierenverblijf, terwijl moeder de informatiebordjes over de dieren aan haar kinderen voorlas.
"De oudste kon al lezen, dus hij las de helft van de tekst en ik deed de andere helft. Op enig moment frustreerde dat hem, want hij kon zich niet concentreren. Uit boosheid besloot hij daarom niet achter ons aan naar het volgende verblijf te lopen, maar stiekem een afslag te nemen."
Miriam keek om, om haar 6-jarige zoon in te seinen waar ze naar toe zouden gaan. "Van het één op het andere moment raak je volslagen in paniek. Waar is hij? Zou hij dit weggetje in gegaan zijn? Nee hier is hij niet. Heb ik verdachte mensen gezien in het park, heeft iemand hem meegenomen? Alle emoties schieten door je hoofd."
Wat nou als mijn kind die ene is die niet teruggevonden wordt?
Miriam zocht de hele middag, zonder resultaat. "Ik schakelde ook de werknemers van het park in, maar die zeiden gewoon rustig: 'Aan het eind van de dag vegen we het hele park schoon, dan moet 'ie er wel uit komen.' Toen hij dan uiteindelijk, toen het park sloot, niet bij de uitgang stond, hebben we de politie ingeschakeld."
De politie gaf de bezorgde Miriam de opdracht om een foto van haar zoontje op te zoeken en een signalement af te geven. "Dan wordt het ineens echt", legt Miriam uit. "Ik weet dat de meeste kinderen, op het moment dat ze kwijt zijn, weer gevonden worden, maar op dat moment dacht ik echt: wat nou als mijn kind die ene is die niet teruggevonden wordt?"
De bezorgde moeder kon niet afwachten en besloot opnieuw terug naar de tent te gaan waar het gezin verbleef. "Misschien was hij ondertussen daar naartoe gelopen? Ik moest zelf ook zoeken, wilde niet wachten tot de politie er was."
Eenmaal bij de tent aangekomen, was Miriam met stomheid geslagen. "Daar stond hij. Soepstengels te eten! Alsof er niets aan de hand was. Dan gaan er zo veel emoties door je heen: ik was boos, blij, opgelucht, maar kon ook wel huilen. Dat kind, dat is mijn alles", Miriam schiet er nu weer van vol. "Die dag, dat was een dag om nooit meer te vergeten."
