Van plastic tot verfblikken, er zit te veel vervuiling in het gft-afval
Vervuiling van het gft-afval loopt de spuigaten uit
Was in het jaar 2000 de vervuiling van het gft nog één procent, inmiddels is dat bijna vijf procent. Dat is ook te zien als Paul Marinissen, directeur van de Zeeuwse Reinigingsdienst (ZRD), een lading gft laat zien die vanuit Terneuzen naar het terrein van de ZRD in de Koegorspolder gebracht is. "Kijk, hier een mobiele telefoon, een plastic zak die in de verkeerde container terecht is gekomen en daar zelfs verfblikken." En volgens Marinissen is dit geen uitzondering.
Slechter voor het milieu en duurder
Vanaf de Koegorspolder gaat het gft naar de fabriek van Indaver in Nieuwdorp waar het tot compost wordt verwerkt, dat uiteindelijk weer terugkomt op de Zeeuwse akkers. Maar wanneer uit controles blijkt dat het vervuilingsgehalte te hoog is, moet het worden afgevoerd naar de verbrandingsoven. "En dat betekent hogere kosten en een terugslag als het gaat om recycling", zegt Marinissen.
Omdat de recyclingdoelstellingen op die manier in gevaar komen, trekt een aantal verenigde afvalverwerkers aan de bel. "Jaarlijks wordt anderhalf miljoen ton gft ingezameld, en dat is goed voor een derde van het recyclingspercentage van het huishoudelijk afval", laat Femke Mackenzie van Indaver weten in een door de Vereniging Afvalbedrijven opgenomen video over de vervuiling van gft-afval. "Maar tot zover het goede nieuws. In twintig jaar is het vervuilingspercentage vijfmaal zo hoog geworden", voegt ze er aan toe.
Voor de zogenoemde keurcompost die geproduceerd wordt, hebben de verwerkers zichzelf een norm van 0,1 procent vervuiling opgelegd. Maar voor gft is geen norm. Dat moet veranderen, vinden ze. Dus is er een petitie aangeboden waarin ze vragen om samen met de gemeenten een kwaliteitsnorm in te voeren van maximaal twee procent vervuiling van gft-afval.
Biologisch afbreekbaar plastic niet in biobak
De afvalverwerkers denken dat de toename van vervuiling onder meer komt doordat er verwarring is over bepaalde verpakkingen. Hoewel sommige producenten adverteren met biologisch afbreekbaar plastic, kan dit niet in de biobak, omdat het te lang duurt voor het verteerd wordt.
"Maar het is ook de consument die lakser wordt met het scheiden", zegt Marinissen, "Zeker nu in coronatijd groeien de rijen naar de milieustraten en hebben mensen geen zin om te wachten. Dus gooien ze hun afval in een bak die op dat moment beschikbaar is. Of men denkt dat een afgebroken schutting ook onder tuinafval valt."
'Boetes uitdelen kan helpen'
Als laatste redmiddel zou er gehandhaafd kunnen worden, maar dat is een scenario waar iedereen huiverig voor is. "Toch kan het helpen", volgens Marinissen, "In Tilburg werden duizenden boetes uitgedeeld, waardoor het recyclingpercentage van al het afval met 17,5 procent omhoog ging."
De afvalverwerkers komen nu voor de consumenten met een nieuwe campagne om het gft-afval beter te scheiden. "We brengen een nieuwe kaart uit waarop heel duidelijk staat wat wel en wat niet in de biobak mag", zegt Mackenzie. "En wanneer we allemaal, burgers, gemeenten en afvalverwerkers er de schouders onder zetten, moet het mogelijk zijn dat we de vervuiling weer naar een acceptabel percentage kunnen terugbrengen."
