Lindert werd door zijn familie voor gek verklaard toen hij twintig miljoen euro wilde investeren in een nieuwe uienfabriek
Bij deze uienfabriek is bijna geen mens te zien.
Verkoopdirecteur Lindert Moerdijk runt het uienbedrijf samen met zijn vader, zijn twee ooms en twee neven. Het was een hele uitdaging om hen te overtuigen dat het idee zo gek nog niet was. "We hebben het idee voor de fabriek uitgewerkt en laten controleren door verschillende mensen en toen waren ze om", zegt hij.
Uien sorteren is handwerk
Dat de fabriek volledig gestuurd wordt door computers is iets wat je in de verwerking van uien nog nauwelijks ziet. In een traditioneel verwerkingsbedrijf rijden mensen op heftrucks rond om bakken met uien op de goede plek te krijgen en staan mensen aan een lopende band met de hand uien te sorteren.
Bij de nieuwe fabriek is dat verleden tijd. Moerdijk: "Hier komen er geen mensenhanden meer aan te pas. We hebben zestien lijnen en daar komen alle uien stuk voor stuk onder een camera door. Die maakt zes foto's van de ui en een andere machine kijkt in de ui en meet de hardheid. Dat samen zorgt voor een beoordeling: een goede of een slechte ui."
Tot in detail zorgt de computer ervoor dat uien met een bepaalde hardheid in dezelfde bak terecht komen. "Dat kun je met het blote oog nooit. Zo kunnen wij de kwaliteit dus programmeren en garanderen", legt Moerdijk uit.
Belangrijk voor de export
Het overgrote deel van de uien gaat naar het buitenland. "Brazilië is een land dat perfecte uien wil hebben, zonder verkleuring. Die selecteren wij er dus uit. De verkleurde uien die wij 'overhouden' kunnen wij weer gebruiken voor een andere afnemer tegen een andere prijs", zegt hij.
Volgens Moerdijk is de automatisering een belangrijke stap om de concurrentie voor te blijven. "Als je een cirkel van vijfentwintig kilometer over MSP zou leggen dan heb je iets van twintig uienbedrijven. Je moet iets doen, anders zijn er tien anderen voor je."
<p>De nieuwe fabriek is gebouwd om 70 ton uien per uur te controleren. Op de verpakkingsafdeling kunnen ze 120 ton per uur verwerken. In de oude fabriek, die naast de nieuwe blijft draaien, is dat 35 ton per uur. </p>
In de nieuwe fabriek loopt nog niet alles op rolletjes. "Alles wat je in theorie bedenkt, moet in de praktijk ook nog werken. We zijn begonnen met dertig ton per uur te verwerken, daarna veertig, vijftig, zestig en uiteindelijk zeventig ton per uur. Af en toe hebben we een storing gehad en dan moet je hier en daar wat bijstellen. Niet alleen de voorbereiding en de bouw, maar ook het instellen van de fabriek is een uitdaging met een grote UI", zegt Moerdijk.
Terwijl in de nieuwe fabriek alles ingeregeld wordt, draait alles in de oude fabriek gewoon door. "Daar werken we met vijfendertig mensen. Het is veel arbeidsintensiever en arbeid wordt steeds duurder. Maar dit koesteren we wel, want zonder deze fabriek, hadden we de nieuwe nooit kunnen bouwen."
Tegenslagen tijdens de bouw
De bouw van de fabriek duurde twee en een half jaar. Onderweg hadden ze wat tegenslagen. De grootste was dat de machinebouwer, die tachtig procent van de machine bouwde, failliet ging. De uiensector wilde toen het bedrijf opkopen en daarmee de afbouw van de fabriek dwarsbomen. "De bouw is anderhalf jaar vertraagd, maar gelukkig zijn we er sterker uitgekomen", zegt Moerdijk.
