Aloys bouwt zijn verdriet weg met LEGO

Nee, makkelijk heet Aloys het de laatste vijtien jaar niet gehad. Hij wordt sinds 2005 behandeld aan prostaatkanker, en viel een aantal maal in een diep geestelijk gat. Maar hij had in ieder geval Trees nog. In 2012 kreeg hij van een collega het LEGO-virus. Vanaf toen groeide zijn verzameling van technische LEGO hoogstandjes. Trucks, graafmachines en landbouwvoertuigen, die echt werken met een afstandsbediening. Zijn ogen glimmen wanneer hij er over praat en mee speelt.

En toen kreeg Trees borstkanker, hield dat voor zichzelf en wilde geen hulp van buitenaf accepteren. Maandenlang zorgde Aloys voor haar en kwam er niets meer van het bouwen. 29 december 2020 kwam er een eind aan het lijden van Trees en bleef Aloys achter. Hij praat er relatief makkelijk over, maar heeft nog veel verdriet.

Nu helpt het priegelen met de bouwpakketten hem nogmaals om de zinnen te verzetten: "Gisteren ben ik een hele avond bezig geweest om deze auto in elkaar te zetten en heb ik nergens anders aan gedacht." De eettafel ligt vol met onderdelen en instructieboekwerkjes.

Aloys richt zich op de komende tentoonstelling in het Industrieel Museum in Sas van Gent. Er staat al een aantal modellen klaar zo blijkt wanneer we gaan kijken. Meteen springen de briefjes met 'aanraken mag' in het oog. "Bij tentoonstellingen zie je meestal 'niet aanraken' staan, maar bij mij is het juist omgekeerd", zegt Aloys, "Alhoewel ze met de blauwe tractor heel voorzichtig moeten zijn. "Hij hoopt dat wanneer het publiek naar zijn modellen mag komen kijken, ze er plezier aan beleven, misschien er interesse in krijgen, maar vooral van genieten.

Doorgaans kost het Aloys geen moeite om over Trees te praten. Maar wanneer hij antwoordt op de vraag of hij denkt dat ze trots op hem zou zijn wanneer ze de tentoonstelling nog kon meemaken, schiet Aloys even vol. Dan snuit hij zijn neus en zegt: "Allez, een potje janken hoort er ook bij", om vervolgens weer met zijn modellen in de weer te gaan.