Klokkentoren Hoofdplaat klinkt voor overleden dorpsgenoot

De klok was al één keer eerder te horen in het dorp. Op 1 november vorig jaar klonk-ie bij de, vanwege corona, sobere herdenking van de bevrijding van Hoofdplaat door de Canadezen. Maar gisteren klonk hij voor het eerst voor een overleden dorpelinge, mevrouw A. Cornelis-van de Velde. Op verzoek van de familie gaf inwoner Johnny van Voren haar een luid, drie minuten durend eerbetoon.

De beide kerken in Hoofdplaat zijn sinds enige jaren gesloten en verkocht en daarmee was ook het gebeier bij huwelijken, overlijdens of herdenkingen verdwenen. Veel oudere inwoners vonden dat een groot gemis. Inwoner Johnny van Voren pakte de handschoen op en nam het initiatief om een nieuwe klokkentoren te ontwerpen. Een vier meter hoog bouwwerk met de Hoofdplaatse krab op het dak, en een bronzen klok bovenin, vlak bij het oorlogsmonument op het Spuikom.

De dorpsraad van Hoofdplaat omarmde het initiatief. Na de zomer gingen de leden met de pet rond in het dorp. En dat bleek niet voor niets: de inwoners gaven gul, tot het ontbrekende bedrag van 2.000 euro bij elkaar was. Net op tijd, vlak voor de herdenking bij de - afgelaste - bevrijdingsmars, had Hoofdplaat zijn klok terug.

Afgesproken is dat de klok bij een overlijden - enkel als de familie van de overledene hierom vraagt - mag klinken om 18.00 uur. Bij heuglijke gebeurtenissen, zoals een huwelijk, galmt deze om 18.30 of 19.00 uur. Ook op 4 en 5 mei doet de klok dienst.

De dorpsraad zoekt nog enkele vrijwilligers die de klok bij gelegenheid willen luiden, roept dorpsraadvoorzitter René Verstraete op. "We hopen natuurlijk dat dit niet te vaak om 18.00 uur zal zijn." Donderdag trok Johnny van Voren aan het touw, voor de schoonmoeder van Verstraete. Hij was blij dat de familie haar op deze manier heeft kunnen herdenken.