Vrouwen zitten nog niet genoeg in top van Zeeuws bedrijfsleven

UCR studente Marijn Adams baseert haar onderzoek op een lijst die Provincie Zeeland op de website Zeeland.com heeft staan. Daar worden 46 bedrijven als toonaangevend aangemerkt. Adams stuurde ze allemaal een enquêteformulier en kreeg, na een herinnering, vier reacties terug. Omdat ze daar niet verder mee kon, bemachtigde ze bij de Kamer van Koophandel de benodigde gegevens.

Daaruit blijk dat zestien procent van de topfuncties door een vrouw wordt vervuld. Dat is de helft minder dan het streefgetal. Landelijk zet men in op dertig procent vrouwen aan de top. Voor beursgenoteerde bedrijven is dat zelfs een verplichting. In Zeeland haalt alleen de gezondheidszorg de norm met dertig procent vrouwen in de verschillende besturen. De chemische bedrijven halen twintig procent en de zeven bedrijven in de foodsector hebben geen enkele vrouw in de top, volgens het onderzoek.

Een ander onderdeel van de enquête was de duiding achter de cijfers. Omdat er te weinig bedrijven reageerden ging Adams met twee mannen in gesprek die de wereld van raden van bestuur en commissarissen goed kennen: Koos Scherphuis van stichting Zig Zag, dat onder meer vrouwelijke ondernemers helpt, en Dick ten Voorde van Impuls Zeeland, ook een organisatie die ondernemers begeleidt.

Scherphuis stelde volgens Adams dat het slechts een kwestie van tijd is dat de balans doorslaat richting de vrouwen. Er komt via het hoger onderwijs een overschot aan hoogopgeleide vrouwen aan, die hun weg mettertijd naar de topposities gaan vinden. Dick ten Voorde ziet dat vrouwen zich meer druk maken over hun geschiktheid voor een topfunctie, terwijl de man daar makkelijker overheen stapt.

Beide heren zien het krijgen van kinderen als een obstakel voor vrouwen om mee te kunnen draaien in de top. Omdat de vrouw nog teveel het stigma heeft als degene die thuis voor de kinderen moet zorgen, gaat zij parttime werken en de partner niet. Dat probleem is op te lossen wanneer er een betere, voordeligere manier van kinderopvang komt, en ook de mannen meer hun rol innemen als thuisblijver.

Ook zien Scherphuis en Ten Voorde nadelen aan een verplicht quota voor vrouwen in de top. Scherphuis vindt dat gewoon de beste kandidaat voor de positie moet worden aangenomen, ongeacht of dat een man of een vrouw is. Ten Voorde denkt dat het 'gedwongen' invullen van een vacature door een vrouw nadelig voor haar kan werken, omdat er meer van haar verwacht wordt, juist omdat ze is aangenomen vanwege het feit dat ze geen man is.

Adams beveelt in haar conclusies aan dat er volgens haar inderdaad een toegankelijkere manier van kinderopvang moet komen om vrouwen in de gelegenheid te stellen een topfunctie te bekleden. Ook stelt ze dat er nog meer gedaan moet worden om vrouwen in technische en wetenschappelijke opleidingen te interesseren en dat er verder moet worden gekeken naar de selectiecommissies die kandidaten voor een positie beoordelen. Adams vermoedt dat daar nog steeds wordt uitgegaan van een man als meest ideale kandidaat voor een topfunctie.