OM eist elf jaar cel voor doodsteken 78-jarige vrouw in Oostkapelle

Het OM vervolgt de man voor doodslag en niet voor moord. Dat is een juridisch onderscheid en het betekent vooral dat het doden van het slachtoffer gebeurde in een opwelling en niet vanuit een vooropgezet plan. Op doodslag staan doorgaans lagere straffen dan op moord.

Het slachtoffer werd met meerdere messteken om het leven gebracht. De fatale steekwond in haar borst was 5,5 centimeter diep. De wonden zorgden voor veel bloedverlies. Bij die steekwond en andere wonden werden verschillende organen geraakt. De steekwond op haar borst werd de vrouw fataal. Het mes is nooit gevonden.

De vrouw werd door haar vriend gevonden. De man hoorde een ijzige gil van zijn partner. Toen hij met rollator naar de voordeur liep, lag het slachtoffer in een plas bloed. Buren hebben meteen 112 gebeld en gingen een AED halen om te reanimeren. Dat mocht niet baten. De vrouw overleed ter plekke.

Meerdere getuigen hebben iemand met een blauw shirt en wapperend grijs haar bij het appartement van het slachtoffer gezien ten tijde van de moord. De verdachte heeft lang haar, maar zegt zelf dat hij op die dag niet eens op de verdieping van haar appartement is geweest.

De zaak tegen de 58-jarige verdachte staat of valt met het forensisch bewijs. Zo is het DNA van de verdachte op zowel de binnen- als de buitenkant van deur van het slachtoffer gevonden. Volgens de verdachte komt dat doordat hij ernstig zweet. Dat zou er volgens hem voor zorgen dat zijn DNA op veel plekken in zijn omgeving terug te vinden is.

Andere bewoners zouden via andere deurklinken en knoppen in het gemeenschappelijk deel van het appartementencomplex zijn zweet hebben opgepikt en verder verspreid. Dat is de verklaring van de verdachte voor het aantreffen van zijn DNA op de deurklink aan de binnenzijde van de deur van het slachtoffer. Maar forensisch onderzoekers noemen de kans op het overbrengen van zo'n grote hoeveelheid DNA op de klink op zo'n omslachtige manier 'zeer klein'.

De nabestaanden van het slachtoffer maakten vandaag bij de zitting gebruik van hun spreekrecht. Onder meer de zoon, stiefzoon en kleindochter kwamen aan het woord. De stiefzoon omschreef het effect van haar dood op de familie als 'een grauwe deken die over het gezin hangt'. De kleindochter vertelde dat ze haar verdriet niet kan verwerken omdat ze geen afscheid heeft kunnen nemen. Verder hoopt ze dat de zaak snel wordt afgerond en dat de verdachte gestraft wordt. In reactie daarop zei de verdachte: "Dit gaat niet over mij, maar ik leef met het meisje mee."

De echtgenoot van het slachtoffer was te geëmotioneerd om zelf het woord te nemen, maar in de rechtbank werd wel een schriftelijke reactie voorgelezen. Daarin gaf hij aan dat voor hem de zin van het leven was weggevallen door het verlies van zijn vrouw. Verder gaf de familie aan bang te zijn dat de verdachte wordt vrijgesproken en opnieuw onder hun vader komt wonen. De familie hoopt met een veroordeling het verleden af te sluiten.

Tijdens de zitting werd ook uitgebreid stilgestaan bij de ruzie die voorafging aan de moord. De verdachte had ruzie met meerdere bewoners. Zelf omschrijft hij het appartementencomplex als een 'wespennest'. De verklaringen van andere bewoners dat hij soms lichtgeraakt zou zijn en onverwacht uit zijn slof kan schieten doet de verdachte af als 'lariekoek'.

Vanaf de publieke tribune was alleen de rug te zien van de verdachte. Hij oogde zijdens de zitting rustig en vertelde kalm zijn verhaal, zijn handen vaak ineen gevouwen op de tafel die vanwege de lange zitting bij de beklaagdenbank is gezet.

Volgens de verdachte hadden de buren een gemeenschappelijke vijand nodig en werd hij dat. Het leven op het park werd uiteindelijk een hel voor hem, zegt hij zelf. De verdachte zegt dat hij jarenlang 'als een stuk stront' is behandeld door zijn buren. Het leven op het park werd hem naar eigen zeggen onmogelijk gemaakt.

De verdachte zou ruzie hebben met meerdere bewoners over parkeerplaatsen. Als de buren bezoek hadden was er te weinig plek. Volgens de verdachte zouden meerdere buren bovendien expres hinderlijk parkeren om hem dwars te zitten.

Meerdere buren hebben verklaard dat ze werden bedreigd door de verdachte. Zo zou hij tegen een andere buurvrouw hebben gezegd dat hij haar dood zou slaan nadat ze een kleedje op haar balkon uitklopte. Er landde wat troep van dat uitkloppen op zijn balkon. De verdachte ontkent. Verder zou de verdachte eerder een ruit op het park met een honkbalknuppel hebben ingeslagen. Ook dat ontkent de verdachte. Hij heeft naar eigen zeggen geen honkbalknuppel.

Wel werd in zijn appartement een verzameling messen gevonden. Zelf noemt hij die verzameling een onschuldige hobby. Ook had hij een luchtbuks waarmee hij op kaartjes schoot. En in de woning stond ook een emmer vol koksmessen. De verdachte zegt dat het kwam doordat de vaatwasser stuk was.

Toen de politie de avond van de moord bij de verdachte langs ging was hij onverschillig. Hij zei dat de buren wat hem betreft allemaal aan het gas mochten. De rechtbank zegt dat die uitlatingen vragen oproepen, zo net nadat een buurvrouw is vermoord. In zijn verdediging zegt de verdachte verder dat andere bewoners van het park in zijn ogen nog veel irritanter waren dan het slachtoffer.

Volgens de echtgenoot van het slachtoffer zou de verdachte een paar weken voor de dood van zijn vrouw tegen haar hebben gezegd dat hij haar 'nog eens hartstikke dood zou slaan'. De verdachte ontkent dat. Wel erkent hij gezegd te hebben dat er in dit conflict doden zouden vallen, maar volgens de verdachte bedoelde hij zichzelf daarmee. Hij was bang dat hij om het leven gebracht zou worden.

De verdachte heeft twee dagen voor de moord twee keer naar het appartement van het slachtoffer gebeld, maar hij beweerde tijdens de zitting dat hij nooit in de woning van het slachtoffer is geweest. Hij ontkent ook dat hij tegen de voordeur heeft getrapt. Wel erkent hij dat hij door de brievenbus heeft geroepen toen de deur in zijn gezicht werd dichtgesmeten.

Anderhalf uur nadat het slachtoffer met messteken om het leven werd gebracht, belde de verdachte naar het radioprogramma Zegt u het maar van Omroep Zeeland. Op dat moment was het politieonderzoek op Parc Zonnehove nog in volle gang.

De verdachte somde in het reactieprogramma een reeks pesterijen op. Zo zei hij dat hij niet meer met zijn auto durfde te rijden, omdat hij niet wist of zijn buren er iets mee gedaan hadden. "Pesten is killing" zei hij. De verdachte noemt het nu puur toeval dat hij juist net toen naar het programma belde.

Het OM wilde dat de verdachte werd onderzocht in het Pieter Baan Centrum, maar de verdachte wilde niet meewerken aan dat psychologisch onderzoek, naar eigen zeggen omdat hij justitie wantrouwt. Op basis van de beschikbare informatie heeft het Pieter Baan Centrum geen aanwijzingen kunnen vinden voor een psychische stoornis, maar volgens het rapport kan dat niet worden uitgesloten. De kans op herhaling, indien de verdachte schuldig wordt bevonden, is daarom niet in te schatten, staat in het rapport.

De advocaat van de verdachte betoogt dat het dossier niet bewijst dat de verdachte zijn buurvrouw om het leven heeft gebracht. Er is geen wapen en geen DNA van de verdachte op het slachtoffer gevonden. Dat hij het heeft gedaan is een aanname, volgens de advocaat.

Volgens de advocaat is er bovendien geen enkele getuige die de moord daadwerkelijk heeft gezien. Alle getuigen zijn 'sfeer-getuigen' die willen dat de verdachte het park verlaat. En als hij het gedaan had, zou het DNA van de verdachte op veel meer plekken gevonden moeten worden dan alleen op de voordeur. De advocaat vraagt de rechter dan ook vrijspraak.

Sterker nog: de verdediging vroeg de rechtbank ook om de verdachte onmiddellijk vrij te laten, en dus de voorlopige hechtenis van de verdachte meteen op te heffen. Maar daar ging de rechter niet in mee. Dat verzoek werd afgewezen. De verdachte blijft dus nog in ieder geval tot de rechtbank met een uitspraak komt in voorarrest.

In zijn slotwoord ontkende de verdachte nogmaals iets met de moord te maken te hebben. Ook haalde hij nog eens uit naar de andere bewoners van het appartementencomplex. Hij hekelt het beeld dat ze van hem schetsen. Ze zouden er alles aan hebben gedaan om hem zwart te maken en de gemeente, pers en rechtbank te beïnvloeden.

De uitspraak van de rechtbank volgt niet, zoals gebruikelijk, over twee weken. De rechter neemt meer tijd voor het bestuderen van de zaak, omdat de rechtbank deze zaak met voorrang hebben behandeld. Daardoor hebben ze de komende twee weken geen tijd om het vonnis te maken. De uitspraak volgt daarom pas op 18 juni.