Vlissingse grimeur blikt terug op WK bodypaint in Oostenrijk: 'Dit was wel een uitdaging'

De wedstrijd was een hele uitdaging, vertelt Nijboer. Hij kon zich namelijk niet voorbereiden. "Bij aanvang van de wedstrijd konden we kiezen uit een envelop. Daarin zat de opdracht als foto in. Je moest naar de plaats waar de foto gemaakt was en vervolgens je best doen om je model zo goed mogelijk te laten verdwijnen in de achtergrond."

Nijboer vond in zijn envelop een foto van een trap. 'Oei, dit wordt wel een uitdaging', dacht hij. Waar hij normaal zes uur de tijd heeft, moest hij nu in drie uur zijn model omtoveren tot een marmeren trap. "Maar het is me aardig gelukt moet ik zeggen."

Een uitdaging is bodypainten altijd volgens Nijboer. Zo gebeurt het wel eens dat een model flauwvalt. "Dan is de spanning te hoog of hebben ze niet gegeten of gedronken. Of het is te warm. Dan ligt je doek ineens op de grond", zegt hij nuchter. "En je ondergrond is nooit hetzelfde, want elk lichaam is anders."

Hij noemt dat het mooie van bodypainting. "Dat zorgt ervoor dat je altijd een uitdaging hebt. Je hebt vooraf wel een idee in je hoofd hoe je iets wil gaan doen, maar tot het moment dat het canvas voor je staat, weet je nooit of het lukt." Hij moet regelmatig zijn plannen toch nog een beetje aanpassen. "Dan is de vorm toch iets anders dan je in je hoofd hebt zitten."

Gefrustreerd over het feit dat zijn schilderij aan het einde van de dag onder de douche wordt weggespoeld, is hij niet. "Ik vergelijk het met eten koken. Soms sta je drie of vier uur in de keuken, iedereen schuift aan en binnen een kwartier is het eten weg." Net als bij koken gaat het hem ook om het proces. "Je bent zes uur aan het werk, begint met niks en uiteindelijk staat er een prachtig kunstwerk. Daar worden foto's van gemaakt, dat is het."