Milan en zijn vader spreken elkaar voor het eerst na olympische race: 'Ik ben apetrots op je'

Milan Vader vindt het lastig om te zeggen dat hij echt tevreden is met de tiende plek die hij heeft behaald tijdens de mountainbikewedstrijd op de Olympische Spelen. In Tokio, bij Mount Fuji, reed de Middelburger vanochtend zijn eerste Olympische Spelen, waarin hij de beste Nederlander werd.

"Ik was heel benieuwd naar de reacties van thuis. Ik zei het net nog, toen ik weer terug in het hotel was na de dopingcontrole. Ik ben niet honderd procent tevreden, maar het is leuk jullie reactie terug te horen", zegt Milan als hij zijn vader aan de lijn heeft.

Milan ging voortvarend van start en pakte zoals afgesproken al snel de kop. "Ik stond aan de binnenkant en ik had al met de bondscoach afgesproken dat ik de kop ging pakken. Dat ging volgens plan. Misschien dat ik daarna iets te hard heb gereden."

In het verdere verloop moest Milan Vader passen voor de brute krachten van de Brit Thomas Pidcock en de Zwitser Mathias Flückiger, die het goud en zilver veroverden. Samen met een aantal andere deelnemers ging hij de strijd aan om in de top-10 te eindigen. "Een medaille was geen rare gedachte. Zeker als je kijkt naar de wedstrijden die ik heb gereden. De resultaten van dit jaar komen niet helemaal overeen met waar ik toe in staat ben. Ik heb wat pech gehad en ik werd niet als favoriet gezien, maar ik hield er wel rekening mee dat ik podium kon rijden."

Over drie jaar, als de Spelen in Parijs zijn, hoopt hij weer aanwezig te zijn tijdens de mountainbikewedstrijd. "Nu is het niet gelukt, maar ik heb weer genoeg huiswerk voor de komende jaren. Uiteindelijk is dit het spelletje dat ik gewoon heel leuk vind."

Landgenoot Mathieu van der Poel, werd door heel het land gezien als favoriet voor de gouden medaille. Al in de eerste ronde kwam hij zwaar ten val. Bij de eerste hoge jump ging het mis. "Met de lunch heb ik het nog met Mathieu over die jump gehad", legt Milan Vader uit. Vader had gezegd dat iedereen daar springt met zijn fiets, terwijl Van der Poel zijn mountainbike over het plankje wilde laten rollen. "Toen zei ik al dat het plankje weggehaald zou worden, dat was namelijk twee jaar geleden bij het testevent ook zo."

Op het moment dat de jump voor het eerst kwam, reed hij zelf een paar plekken voor Van der Poel. "Ik zag toen dat het plankje inderdaad weg was en ik hoopte nog dat hij niet op het plankje zou rekenen, want dan zou hij over de kop gaan. Toen ik het publiek hoorde schreeuwen wist ik genoeg. Ik hoop dat het oké met hem gaat."

Acht jaar lang werkte Milan toe naar dit moment, de wedstrijd in Tokio. "Ik kan het nog geen plekje geven. Een medaille halen was wel een doel en dat dat niet is gelukt is een teleurstelling. Maar dat hoort bij de topsport."

Verder kan hij nog niet helemaal beseffen dat het nu voorbij is. "De belangrijkste wedstrijd is achter de rug en dat gevoel is niet te beschrijven. Ik zei net tegen de teammanager dat ik zin had om even te huilen. Ik kan mezelf even geen houding geven", zegt Milan Vader. "Hij heeft in de voorbereiding niet gekeken naar wat er na Tokio moet gebeuren. Dit was hét moment", vult zijn vader hem aan.

Woensdag komt Milan Vader weer naar huis. Echt uitrusten zit er voor hem niet in. Hij heeft nog een heel programma aan wedstrijden voor de boeg. "Over twee weken is het EK en over vier weken is het WK", zegt Patrick Vader.