Jaap van Boven: 'De Piek is een kat met negen levens'

Voor Poppodium De Piek in Vlissingen is in het 52-jarig bestaan het doek al meerdere malen bijna gevallen. Maar iedere keer wisten muzikanten en muziekliefhebbers het podium op een of andere manier weer te redden. Jaap van Boven is één van de mensen die De Piek altijd maar weer in leven weten te houden.
De Piek is een kat met negen levens
Nadat Jaap van Boven de voordeur van poppodium de Piek geopend heeft loopt hij gelijk naar een poster in de gang. "Hier, we mogen weer", zegt hij. "Dit concert is al drie keer uitgesteld, maar 2 oktober gaan we weer echt van start." In het café staat nog een container vol met frisdrank die over de datum is: "Zonde."

De Piek wil blijven

De Piek heeft in principe nog vijf jaar extra tijd gekregen van de gemeente Vlissingen om een nieuwe plek te vinden. Vlissingen wil vastgoed afstoten en het gebouw van De Piek valt daaronder. Het is de zoveelste keer dat er een eind lijkt te komen aan de huisvesting van het podium in de Hellebardierstraat. Maar door de vasthoudendheid van vrijwilligers en sympathisanten van de Piek werd tot nu toe iedere keer nog stand gehouden.

Verschraald bier en muzikantenzweet

In de concertzaal staan nog een paar stoelen die bezet werden tijdens de concerten die in coronatijd werden gegeven. En ook al is het een tijdje geleden, de zaal ruikt nog steeds naar verschaald bier. "En muzikantenzweet", zegt Van Boven, die zelf ook muzikant is, "Dit is waarom iedereen op de barricades gaat wanneer er weer sluiting voor De Piek dreigt. Meer dan 50 jaar concerthistorie, grote namen en beginnende bands, dat mag niet verloren gaan." Van Boven is vorig jaar voorzitter geworden van De Piek en merkt dat het lastig is om mensen structureel als vrijwilliger te werven. "De jeugd laat zich niet makkelijk vastleggen", zegt hij. "Maar iemand moet het doen, dus doe ik het nu."
Jaap Piek
Concertzaal van de Piek © Omroep Zeeland
Even later wijst Van Boven op de honderden teksten die in de kleedkamer bovenin het pand op de muren staan getekend. "Herman Brood, Hans en Candy Dulfer, maar ook het Zeeuwse PEER, ze zaten hier allemaal." De muren kunnen in principe mee naar een nieuwe locatie als dat moet, want ze zijn demontabel.

Machinefabriek?

"De gemeente heeft ons beloofd dat we hoe dan ook een dak boven ons hoofd zullen hebben. De Machinefabriek wordt nu genoemd als mogelijke nieuwe stek, maar voordat het zover is, zijn we echt wel vier of vijf jaar verder, denk ik. En tot die tijd ga ik ervan uit dat we hier gewoon blijven zitten."