Lezing door ouders van vermoorde dochter maakt indruk in gevangenis in Middelburg
2 december 2006, de zwartste dag uit het leven van Wanda en Jacques Beemsterboer. Hun dochter Nadine werd op 20-jarige leeftijd door haar ex-vriend vermoord. Wanda schreef er een boek over Mam, ik bel je zo terug. Jacques geeft door het hele land lezingen over de ingrijpende gebeurtenis in hun leven. In de sportruimte van gevangenis Torentijd in Middelburg, waar ze vandaag hun levensverhaal vertelden, kon je een speld horen vallen.
De lezing is onderdeel van een werkbezoek van demissionair minister Sander Dekker van Rechtsbescherming. Hij is zo onder de indruk van het verhaal van het echtpaar dat hij het boek in gevangenissen gebruikt om daders aan het denken te zetten. "Ik ken jullie al langer, maar wat jullie vertellen raakt je. Ik kan mij niet voorstellen hoe het is om zo'n verlies te moeten dragen", zegt de minister na afloop.
'Ze was klaar om de wereld te veroveren'
Jacques begint zijn lezing door te vertellen over zijn dochter Nadine, 'een persoon die vol in het leven stond en klaar was om de wereld te veroveren'. Ze was fanatiek streetdancer en deed aan verschillende wedstrijden mee waar ze Gerold O. ontmoette. Toen ze een einde aan hun liefdesrelatie maakte, bleef hij erop aandringen om haar te zien. "Nadine hield de boot af, maar hij dreigde naar Hoorn (de woonplaats van Nadine, red.) te komen dus besloot ze hem nog één keer op te zoeken. Wanda heeft haar nog gebeld en blijkbaar was ze daar op dat moment. Ze zei: 'Mam ik bel je zo terug'."
Dat bezoek betekende het fatale einde van het leven van Nadine. "Ze werd met 36 messteken om het leven gebracht." De familie komt terecht in een leven dat ze niet willen leven. Samen met hun andere dochter, Jacqueline, weten ze het enorme verlies te boven te komen. Ze ontmoeten zelfs de dader, als hij via slachtofferbemiddeling contact met hen zoekt.
Contact met de dader
Uiteindelijk heeft hij een brief geschreven die vorig jaar in een herdruk van het boek is toegevoegd. "Hem ontmoeten heeft wel vijf jaar geduurd. Ik was er meteen klaar voor, maar Wanda had er meer tijd voor nodig. Uiteindelijk hebben we hem ieder onze eigen vragen kunnen stellen en dingen gezegd die we tegen hem wilden zeggen", zegt Jacques.
Bij de lezing was een twintigtal gedetineerden aanwezig. Ze luisterden aandachtig naar het verhaal van Jacques en zijn vrouw en vonden het bijzonder om te horen hoe zij met de dader zijn omgegaan. "Het was heel indrukwekkend. Zij zijn slachtoffer van de moord op hun dochter. Knap hoe zij het opgepakt hebben. Het is niet helemaal te vergelijken met onze delicten, maar ook wij hebben slachtoffers gemaakt. Deze mensen hebben het positief opgepakt naar de dader toe. Ze werken herstelgericht en creëren perspectief en dat is mooi", vertelt een gedetineerde.
