Arnold diepbedroefd sinds zijn Lucky is vermist: 'Ik had het hondje nog maar drie weken'

Afgelopen donderdag ging het mis toen Arnold 's avonds een kennis bij de voordeur gedag zei. Hij woont op de begane grond van een appartementencomplex. "Voor de deur stonden we nog even te praten. Een hondje als Lucky heb je niet snel in de gaten, hij is rustig. Ik schrok ineens toen hij naast mij stond in de galerij en riep: 'Lucky, kom hier!'. Waarschijnlijk is hij daarvan geschrokken en toen nam hij de kuierlatten."

Arnold is er samen met zijn kennis achteraan gelopen. "Zij eerst, ik ben snel zijn riem gaan halen. De twee schuifdeuren van het complex gingen gewoon open en daardoor kon hij zo naar buiten lopen. Elly kon hem daarna nog lokken, maar toen er iemand anders met een hond voorbijkwam, is hij er vandoor gegaan. We hebben overal gezocht en zijn naam geroepen, maar we konden hem nergens vinden."

Lucky was nog maar drie weken bij zijn nieuwe baasje Arnold. "Hij is in beslag genomen bij een broodfokkerij (een fokkerij met als primair doel geld verdienen) in België en daarna in een dierenasiel in Ninove terechtgekomen. In dat asiel zaten tientallen honden van dezelfde broodfokker. Toen hij in het asiel aankwam, zat hij onder de ontlasting en was hij verwaarloosd. Ze hebben zijn vacht er zelfs af moeten scheren", vertelt Arnold.

Bij het zien van Lucky was het voor hem liefde op het eerste gezicht. "Ik had al verschillende honden gezien die uit hetzelfde nest kwamen, maar toen ik Lucky zag wist ik genoeg. Hij heette eerst anders, maar omdat we zo gelukkig met elkaar zijn, heb ik hem Lucky genoemd."

Lucky was de pleister op de zere wond van Arnold. Hij moest bijna zes weken geleden afscheid nemen van Smurfje, zijn vorige hond van hetzelfde ras. "Hij had kanker en ik moest hem laten inslapen. Hij was tien jaar lang mijn maatje. Ik heb hem toen eigenlijk voor mijn vrouw, die overleden is, in huis gehaald. Lucky vult het gemis van Smurfje niet op, maar het is wel fijn om weer samen met een hondje te zijn."

In het begin moesten de twee nog even aan elkaar wennen: "Hij was bijvoorbeeld niet gewend om aan de riem te lopen. Maar na een paar dagen was hij super blij wanneer hij de riem zag. En als ik zijn riem dan omdeed, dan kwam hij even knuffelen."

Lucky is donderdagavond alleen nog gezien in de buurt van Cargill, niet ver van het huis van Arnold. "Daarna heeft niemand hem meer gezien." Een speurhond is vanaf die locatie vanmiddag op zoek gegaan naar het spoor van Lucky. "Speurhond Hari heeft een locatie aangegeven, maar die moet nog geheim blijven. Daar wordt nu gezocht", zegt Arnold.

Het is zijn laatste hoop om Lucky weer in zijn armen te sluiten. "Ik ben al dagen op, ik kan niet slapen. De speurhond is echt mijn laatste hoop."