Een boswachter die ook dichter is, de ideale man voor de poëzieweek

Zijn gedicht stilleven bij min vijf is een ode aan het waterhoentje en past mooi in het thema natuur van de week van de poëzie. Karel Leeftink is dichter maar ook boswachter bij Staatsbosbeheer. Bij de eendenkooi in Oostkapelle- een prachtige stukje natuur op Walcheren- leest hij het ons voor.
poëzieweek 2022
Dat de natuur dit jaar als thema is gekozen voor de poëzieweek hebben we te danken aan de wandelexplosie in coronatijd. Veel mensen hebben natuurgebieden in hun omgeving opnieuw ontdekt omdat er nou eenmaal niet veel anders te doen viel dan wandelen. "Het is soms zo druk dat het niet leuk meer is, niet voor de mensen maar ook niet voor de natuur".
Politieagent
Het bewaren van de rust in de natuur is een van de taken van de boswachter, maar het gedrag van mensen in die natuur zorgt er voor dat Leeftink zich soms meer politieagent dan boswachter voelt.

Waterkipje

Toch zijn er gelukkig ook nog steeds momenten dat hij zich geen politieagent of boswachter voelt maar dichter. En dan zijn er in de natuur genoeg leuke onderwerpen voorhanden, zoals het waterkipje. Een vogeltje wat iedereen wel kent maar dat een gedicht verdient omdat het zo'n grappig en bescheiden beestje is.
stilleven bij min vijf
daar stappen ze de Waterhoens in keurig zwarte pakkies
onbeholpen en onwennig op het pas gestolde ijs
met hun veel te lange tenen aan hun malle groene benen
speurend naar een wak -wat water- op het scheiden van de markt
schichtig schuifelend en weifelend die Waterhoens
en twijfelend aan hun eigen lijf dat dreigt en blijkt te glibberen en glijden
altijd beducht voor schim en schaduw schuchter vaak
nerveus beschroomd en schuw die Waterhoens plots schijterig wegschietend in het riet
zij dan later licht schokschouderend argwanend en wantrouwig
andermaal het ijs betreden speurend naar beschut en pluis
soms wat slierend zedig stiefelend dan bedachtzaam
langs de rietrand van de sloot die stoïcijns en stil in het koude maanlicht kleumt