Centraal aanmeldpunt voor zorgbedden werkt goed, betrokkenen gaan ermee door

Het Centraal Actiepunt Verplaatsingen (CAV), zoals de officiële naam luidt, is veel efficiënter en bespaart ziekenhuizen en huisartsen veel tijd, aldus verschillende Zeeuwse zorgorganisaties. Voorheen moesten ze zelf actief op zoek naar een nieuwe verblijfplaats voor patiënten, die tijdelijk of helemaal niet meer thuis kunnen wonen. Dat hoeft nu niet.

Een centraal punt voor de verdeling van patiënten stond al heel lang op het verlanglijstje van de Zeeuwse zorginstellingen en er was al voorzichtig mee begonnen. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat patiënten niet te lang een ziekenhuisbed bezet houden. Door de coronacrisis hebben die plannen een vlucht genomen, legt Erwin Maas uit. Hij is teamleider van het meldpunt.

"We hebben het vanuit een crisissituatie ingericht, maar nu zijn we aan het kijken hoe we dit kunnen behouden. Binnen de zorg zijn verschillende bestuurders daarover volop in gesprek", aldus Maas. Volgens hem moeten er nog wel wat dingen uitgewerkt worden, zoals huisvesting, personeel, kosten en ICT. "Het zou enorm helpen als de bestuurders elkaar snel weten te vinden. De wil is er bij iedereen in ieder geval, dus ik verwacht ook dat het er gaat komen", zegt hij hoopvol.

Volgens Maas wordt met het meldpunt ook de huisarts ontlast. "Zo hoeft bijvoorbeeld de huisarts niet zelf meer actief te zoeken. Doordat het allemaal centraal gaat, hebben we sneller zicht op waar een geschikt bed is. We kunnen de patiënt beter bedienen en de zorgprofessional ontlasten. Een win-win situatie dus."

Bij de Veiligheidsregio Zeeland (VRZ) in Middelburg hebben ze voor de coördinatie tijdelijk ruimte beschikbaar gesteld. "De druk op de zorg werd dusdanig groot dat de doorstroming problemen opleverde. Nu gaat dat veel beter. We kunnen mensen sneller plaatsen, omdat we hier het totaaloverzicht hebben", aldus Alfred van den Berge. Hij is voorzitter Coördinatie Team Zorg van de VRZ.

Transferverpleegkundige Ilse van Dorst van ziekenhuis Adrz in Goes bevestigt de voordelen. Transferverpleegkundigen zijn de schakel tussen het ziekenhuis en de zorg daarbuiten. Van Dorst: "Wij hebben contact met allerlei patiënten, en dat zijn niet alleen oudere mensen, ook jongere patiënten kunnen nazorg nodig hebben, of soms na behandeling niet meer thuis wonen."

Het vinden van een bed kostte volgens haar voorheen soms meerdere dagen. "Eerst ga je in gesprek met de patiënt, dan moet je een aanmelding doen bij een verpleeghuis, dan wachten tot de arts daar akkoord gaat, en als dat zo is, dan moet nog uitgezocht worden of er wel een bed beschikbaar is.

Daarbij kwam het volgens haar ook voor dat er uitgeweken moest worden naar een andere instelling. "En intussen houdt de patiënt hier langer een bed bezet waarin eigenlijk al iemand anders in had kunnen liggen. Wij noemen dat ook wel een 'verkeerd' bed." Nu melden de transferverpleegkundigen alle patiënten bij één punt aan en zien ze volgens Van Dorst dat patiënten sneller het ziekenhuis verlaten.