Zeeuwse politie werkt aan diverser korps, maar heeft nog lange weg te gaan

Om te bepalen hoe divers de Zeeuwse politie is, zijn er feiten nodig. Maar die zijn niet zo makkelijk te achterhalen. Gender en leeftijdsopbouw zijn het probleem niet, maar de politie registreert niet wie er een beperking heeft en ook culturele diversiteit is moeilijk te meten.

Wat betreft de verhouding man/vrouw: iets meer dan een kwart (26,3 procent) van het district Zeeland is vrouw, het merendeel bestaat uit mannelijke werknemers (73,7 procent). Volgens districtschef Joost Manusama groeit het aantal vrouwen wel. "Ook in hogere posities. Drie van de vier districtschefs van de eenheid Zeeland/West-Brabant zijn vrouw. Ik ben de enige man."

In de cijfers van de leeftijdsopbouw is te zien dat het zwaartepunt bij vijftigplussers ligt. Eerder liet de politie al weten te kampen met vergrijzing. Doordat veel politiemensen de komende jaren met pensioen gaan, is een flinke nieuwe instroom nodig. Manusama hoopt dat die nieuwe aanwas erg divers is. "We willen herkenbaar zijn voor iedereen."

De politie in Nederland probeert te bereiken dat 25 procent van de nieuwe instroom een diverse achtergrond heeft. "Om dat hier te bereiken zijn een aantal collega's bijvoorbeeld naar de moskee geweest. Daar hebben ze gesproken met jonge mensen om te vragen of werken bij de politie niets voor ze is."

Dat mensen met een andere culturele achtergrond minder snel voor een baan bij de politie kiezen, kan te maken hebben met hun verleden. "Soms hebben ze een beeld van de politie vanuit het land van herkomst. Maar wij zijn een politie waar iedereen welkom is."

Onlangs werd wel succes geboekt als het gaat om mensen met een beperking tot de arbeidsmarkt. Het basisteam Zeeuws-Vlaanderen ontving er zelfs een prijs voor van de Stichting Waardering Erkenning Politie. Bij het Zeeuws-Vlaamse basisteam werken op dit moment zes mensen met een beperking. Dat kan variëren van een lichamelijke beperking tot een vorm van autisme.

De 24-jarige Dena Huegen uit Middelburg is één van hen, ze zit in een rolstoel. "Inmiddels werk ik 2,5 jaar op het politiebureau in Terneuzen bij de afdeling Houdgreep die drugsoverlastmeldingen behandelt. Dat bevalt heel goed."

Toch ging het niet zonder slag of stoot dat Dena aan de slag kon bij de politie. "Er moesten best wat aanpassingen worden gedaan. Zo ging de zware toegangsdeur niet vanzelf open en kon ik niet bij de liftknopjes. Ook heb ik een aangepast bureau gekregen."

Door het enthousiasme van Dena en haar collega's, die zagen dat het prima mogelijk was om iemand met een arbeidsbeperking bij de politie te laten werken, volgden er meer. "Er zijn bijvoorbeeld nu twee collega's die dienstauto's schoonmaken en aftanken."

Dena voelt zich gewaardeerd als een volwaardige collega. "In het begin was het voor sommigen misschien even wennen dat ik soms wat extra hulp nodig heb, maar verder ben ik helemaal ingeburgerd."