De laatste stuiptrekkingen van de Hedwige

Zo lang er leven is, is er hoop, zeggen ze. Dat geldt dan ook voor de Hedwigepolder, maar het leven is al lang uit dit stukje Oost-Zeeuws-Vlaanderen gegeseld. Wie de polder van vijftien jaar geleden vergelijkt met de schrale aanblik van nu wordt niet vrolijk. De bomen zijn gekapt, de dieren verdwenen, de mensen vertrokken en zelfs de bodem is afgeschraapt. Niets meer aan te doen, zou je zeggen. Maar deze week laaide de commotie over de polder toch weer op.

De oud-eigenaar van dit stuk land, de Belg Gery De Cloedt, stapt naar de Raad van State. Voordat de dijk wordt doorgestoken en het Scheldewater definitief in en uit zijn voormalige landerijen stroomt, wil De Cloedt een uitspraak over een zaak die hij eerder dit najaar aanspande bij dezelfde Raad van State. De Cloedt is bang dat het met PFAS verontreinigde water de polder ernstig zal vervuilen.

Dan is er de gemeente Hulst. Die stuurde op 4 mei een brief naar minister Mark Harbers van Infrastructuur en Waterstaat. Strekking: stop met een onomkeerbare maatregel als ontpolderen, totdat bekend is hoe schadelijk PFAS is voor de volksgezondheid.

En last but not least: op 14 mei komt er een demonstratie tegen de ontpoldering. Het belooft ouderwets gezellig te worden. "Het wordt mooi weer. Ik hoop dat we daar met een hele lange rij kunnen staan", zegt SP-Statenlid Ger van Unen, die de demonstratie niet organiseert, maar er kennelijk wel veel zin in heeft.

Nu leek het pleit om de Hedwigepolder beslecht, maar de vervuiling van de Westerschelde met het giftige PFAS geeft de tegenstanders nieuwe munitie en nieuwe hoop. Maar heeft het allemaal nog zin? Eigenlijk niet. Het lijkt er sterk op dat we naar de laatste stuiptrekkingen van de dood van de Hedwigepolder kijken. Nu schep ik er zeker geen genoegen in om mijn provinciegenoten die tegen de ontpoldering zijn, moedwillig op de tenen te trappen, maar er is wel een aantal zaken om rekening mee te houden.

Allereerst zijn de werkzaamheden om deze drie vierkante kilometer grond onder water te zetten in een vergevorderd stadium. De dronefoto's bij dit artikel laten dat duidelijk zien. Alleen de dijk naar het Sieperdaschor hoeft nog te worden afgegraven en eb en vloed kunnen hun gang gaan. De Vlaamse Waterweg NV, die de afgraving uitvoert, is niet halfslachtig te werk gegaan. Naar verluidt is het nog deze maand zover en kan de dijk weg.

En dan is er Den Haag. Daar hebben de politici echt geen zin meer om het tij - letterlijk noch figuurlijk - te keren. Na jaren van Kamerdebatten, onderhandelingen met Vlaanderen, rechtszaken en protesten, was men op het Binnenhof al lang blij dat er vier jaar geleden een punt was gezet achter dit dossier dat nu al meer dan zeventien jaar speelt. Den Haag laat PFAS echt geen roet meer in het eten gooien. Dat blijkt ook wel uit de resolute, zelfs wat botte reacties van de ministers Christianne van der Wal (Natuur en Stikstof) en de eerder genoemde Harbers. Ja ja, ze begrijpen de Zeeuwse zorgen om de volksgezondheid heus wel, maar de polder gaat toch onder water. De kans dat Den Haag nog vrijwillig van dit standpunt afwijkt is nihil.

En toch: niet geschoten, altijd mis. Of, zoals burgemeester Jan-Frans Mulder deze week zei in een radio-interview met Omroep Zeeland: "Het klinkt misschien een beetje raar, maar we gaan door tot het gaatje."

Maandag komt minister Harbers van Infrastructuur en Waterstaat op bezoek in Zeeland en zal er zeker weer worden gesproken over PFAS en de Hedwige.