Van Terneuzen naar Oost-Souburg: Mischa fietste vandaag 35 kilometer naar zijn werk

Mijn wekker gaat, het is 05:00 en het is nog donker buiten. Het regent en het onweert. Heb ik weer... "Goedemorgen Mischa! Heb je er een beetje zin in?" De stem van mijn opgewekte collega Remco van Schellen galmt na door de telefoon. "Nee, maar ik ga het wel doen." Ik fiets vandaag namelijk naar het werk. Van Terneuzen, naar Oost-Souburg en heel Zeeland gaat daar getuige van zijn.
door Mischa Tromp
Mischa fiets naar je werk dag
Mischa had er vanochtend nog zin in © Omroep Zeeland
Een atleet ben ik niet, een fietsliefhebber ook totaal niet. Een tijdje geleden maakte ik een grapje over Fiets naar je Werk Dag. Omdat mijn atletisch vermogen nogal onderontwikkeld is, grapte ik dat ik wel vanuit Terneuzen naar Oost-Souburg kon fietsen op deze dag. En precies dit grapje besloten mijn collega's serieus te nemen. En daar sta ik dan nu, met mijn praatjes. Ik stap zo meteen zonder conditie, zonder training en zonder trapondersteuning op de fiets om naar mijn werk te fietsen. Via Breskens naar Omroep Zeeland.

Terneuzen uit, mag dat?

Half in slaap fiets ik mijn straat uit, en... rijd al meteen verkeerd. Die tergende stem van Google Maps zorgt ervoor dat ik mijn ochtendhumeur nog niet kwijt raak. "Keer om!" Ja, mens. Laat me met rust.
Na deze valse start rijd ik richting de sluizen van Terneuzen. Daar snapt die vervelende mevrouw van Maps ook helemaal niks van. Weer rijd ik verkeerd. Volgens mij ben ik momenteel het wereldrecord 'verkeerd fietsen in je eigen woonplaats' aan het vestigen. Nadat ik mijn geschil met de routeplanner heb opgelost, vervolg ik mijn weg naar Breskens. 'Het is niet ver, je kan het', denk ik nog bij mezelf.

Al die auto's...

Ik kijk even naar rechts en zie... de Westerscheldetunnel. Al die akelige mensen die wel gewoon met de auto naar hun werk gaan. Wat moet dat goed voelen. Het lijkt wel of ik gek ben dat ik dit doe. En waarschijnlijk ben ik dat ook wel een beetje.
Een tocht langs de Westerschelde volgt. Ik zie de kleuren in de polder, de bloemetjes in de wei en de zon begint ook al door te breken. Ik moet toegeven, dat Zeeuwse landschap doet me toch wel goed. Wacht... Betrap ik mezelf er nou op dat ik dat fietsen leuk begin te vinden? Loop ik echt warm voor zo'n fietstocht? Nou, nee. Althans, warm is het wel, want de zweetdruppels beginnen zich inmiddels ook al te vormen op mijn voorhoofd. En ik ben nog niet eens in Breskens...

Boot gemist in Breskens

Na meer dan 25 kilometer dijken op fietsen, tegenwind en verkeerd rijden, zie ik iets wat me erg blij maakt. De skyline van Breskens. Ik voel me nog verrassend fit en schakel nog maar een versnelling op. 'Het is nog maar 08:00. Ik ga een recordtijd neerzetten', denk ik bij mezelf. Ik draai de dijk bij Breskens op, en... zie ik die ***boot net wegvaren. Dat wordt wachten.
Na 40 minuten wachten kan ik eindelijk opstaan. De boot is gearriveerd. Pfoe, ik ben nu al stijf. En mijn zitvlees heeft ook betere dagen gekend. Gelukkig kan ik nog even uitwaaien op de veerboot.

De overkant

De hekken gaan open en ik ga weer in de pedalen staan. Nu is het niet ver meer. Nog één keer naar rechts en... de Kanaalstraat! Ik zet mijn laatste eindsprint in en als een ware Dylan Groenewegen ga ik over de eindstreep. Ik kijk op mijn klok: meer dan 3,5 uur gefietst. En de kers op de taart: mijn collega uit Rilland die ook zou fietsen naar Omroep Zeeland, is vanwege het weer afgehaakt.

Voor herhaling vatbaar?

Ik vind het allemaal leuk zo'n fietsdag, maar ik rijd straks lekker met een collega mee terug naar huis. Zo'n fietstocht duurt mij toch te lang. Morgenochtend pak ik gewoon oud en vertrouwd de auto en rijd ik door die heerlijke Westerscheldetunnel. Die boot laat ik links liggen.
Mischa had nog energie, maar was er wel klaar mee
Mischa had nog energie, maar was er wel klaar mee © Omroep Zeeland