Deze wandelaars liepen nooit meer dan 50 kilometer, maar gaan er morgen non-stop 125 lopen
Nog even een stukje wandelen in de regen zit er vanavond niet meer in. Adrie, Bryan, Ronald en Manouk hebben maandenlang getraind en pakken nu nog even hun rust voordat ze morgen aan een monsterwandeling van 125 kilometer beginnen: "Het is natuurlijk een fantastische uitdaging, maar als het dan dichterbij komt, dan wordt het ook wel spannend."
Het viertal loopt voor het Sofia Kinderziekenhuis en heeft al bijna 13.000 euro opgehaald via hun donatiepagina. Adrie Dominicus vertelt aan zijn eettafel dat hij maanden geleden op het idee kwam om 125 kilometer te wandelen: "Omdat het heel mooi is om iets te doen wat je leuk vindt en daar geld mee in te kunnen zamelen. Die combinatie is super leuk. En toen vond ik ook nog drie mensen die dat met mij wilden doen. En toen werd het steeds leuker."
Hij had wel wat overtuigingskracht nodig om Bryan Joziasse en Ronald Wielemaker over te halen: "Ik kreeg in november een belletje van Adrie met de vraag of ik het leuk zou vinden om die 125 kilometer mee te lopen. Daar moest ik eerst wel even over nadenken. Maar ja, Adrie wist mij zo te motiveren dat ik toch wel ja heb móeten zeggen. Het is een vrijwillige keuze geweest, maar ik voelde de druk wel", zegt hij lachend.
Duwtje
Ronald had ook twijfels: "Ik moest er heel lang over nadenken. En wel zo lang dat op een gegeven moment de mensen om me heen zeiden dat als ik er zo lang over na moest denken, het wel een echte uitdaging is en ik hem dus aan moest gaan. Dat was voor mij het duwtje dat ik nodig had."
Manouk Faasse uit Spui gaf zich wél vrijwillig op. Zij kon er vanmiddag niet bij zijn, maar morgen om 15.00 uur is ze van de partij om te beginnen aan de tocht die start in Dishoek. Daarna lopen de vier wandelaars verder langs de kust van Walcheren, Scharendijke, over de Zeelandbrug, langs het Veerse meer en weer eindigt in Dishoek. Zaterdagmiddag rond 16.00 uur is de finish van hun tocht.
'Als je 50 kilometer kan, kan je ook 125 kilometer'
Nu de tocht dichterbij komt, loopt de spanning op. Maar gelukkig hebben ze zich - hopelijk - goed voorbereid: "Iedere zondagmorgen hebben we met elkaar gewandeld. We liepen dan tussen de 25 en 35 kilometer. En we hebben een aantal tochten van 50 km gelopen. Dat was ook gelijk de grootste afstand die we gelopen hebben. Onder het motto: als je 50 kilometer kan, kan je ook 125 kilometer, denken we maar. Of dat ook echt zo is, weten we zaterdagmiddag pas", stelt Adrie hoopvol.
Familie geworden
Door dat vele oefenen, hebben ze elkaar goed leren kennen. En dat geeft Adrie moed voor de tocht: "Tot nu toe zijn er nog geen irritaties. Het tegenovergestelde eigenlijk, ik denk ben nu al bijna weemoedig over het feit dat we elkaar straks minder zien. We zijn echt wel een beetje familie geworden met z'n vieren."
Ook Ronald houdt de gezelligheid er graag in: "Het eerste stuk wordt in ieder geval gezellig, het tweede stuk gaan we ook proberen gezellig te maken", grinnikt hij.
