De dichtende boswachter stopt en dit is zijn laatste boodschap

De spanning begint een beetje te komen. Het is ook wat raar, überhaupt een laatste werkdag lijkt mij heel vreemd en zo voel ik dat ook wel. Op een of andere manier werk je er niet naartoe, je bent er niet op voorbereid. Het is formeel m'n laatste werkdag, maar ik zal zo nu en dan nog wel terugkomen om wat dingetjes tot een goed einde te brengen.

Dat was spannend. Je kwam bij twee of drie mensen die al heel lang bij Staatsbosbeheer zaten. Dat zijn allemaal mensen die heel veel weten. Als nieuweling kwam je daartussen en dat was een beetje wennen. Je hoorde heel veel, het duizelde van de informatie. Kortom: een intensieve dag.

Ja, zo nu en dan voel ik me een soort buurtbemiddelaar. Er zijn zoveel mensen in de natuur, die hebben allemaal een andere opvatting van: hoe gebruik ik de natuur? Wat wil ik in die natuur? Waardoor je behoorlijk wat conflicten krijgt. Wie bel je dan? Dat is de boswachter, want dat is de beheerder van het terrein, die kan zorgen dat allemaal op orde komt.

In beginsel zijn er voor ATB'ers, ruiters, voetgangers en fietsers aparte voorzieningen. Op het moment dat de ene club gebruikmaakt van een voorziening van de ander, krijg je de conflicten. Wat je dan moet doen, is toch wel optreden. Maar het valt en staat met het respect voor andere mensen en die natuur, want we kunnen echt niet 24 uur in die gebieden aanwezig zijn.

Het gaat met vogels goed. De zuidelijke soorten die door de klimaatsverandering meekomen, gaan goed mee. Ook met de exoten, planten uit Azië en Amerika, gaat het goed. Het zijn soorten die het goed doen. Hier en daar zijn wat natte gebieden aangelegd in de afgelopen tien jaar. Dat zijn mooie ontwikkelingen.

Je komt als boswachter heel idealistisch bij Staatsbosbeheer, maar al heel snel word je geconfronteerd met de realiteit en die is niet altijd zo prachtig. Mooie verhalen vertellen is maar een klein stukje van de taak die je hebt of de zaken die je tegenkomt. Het leukste is met mensen op stap te gaan die heel erg geïnteresseerd zijn en er ook wat vanaf weten, die een zekere basis hebben, maar die je ook weer kunt verbazen met dingen die jij dan weet en zij dan niet. Of andersom: die zij weten en jij niet.

Zeker. Jeugd heeft wat dat betreft de toekomst. En daarom vind ik het jammer: de jeugd komt in mijn optiek heel weinig op onze terreinen. Er wordt altijd gezegd: dat is gevaarlijk met teken en allerlei andere enge beesten. Maar kinderen worden juist sterk door veel buiten te zijn. Wij zeggen bij Staatsbosbeheer weleens gekscherend, neem dat niet letterlijk: elk kind heeft het recht een keer uit een boom te vallen. En zo is het.