De eerste drie weken van de nieuwe burgemeester van Hulst en pas maar op: ze heeft een rugbymentaliteit

"Mijn zoon is een fanatiek rugbyer. We zijn nog op zoek naar een club voor hem, waarschijnlijk in Vlaanderen. Ik heb wel eens gezegd: ik ga niet meer rugbyen, want daar ben ik te oud en te stijf voor geworden. maar ik vrees als ik zo meteen weer langs de rand van het veld sta, dat ik het toch niet kan weerstaan."

Die rugbymentaliteit komt ook terug in haar manier van politiek bedrijven. "Absoluut, want het is een keiharde sport op het veld. Maar voor de rest is het ontzettend respectvol naar elkaar. Dus hard op de bal, zacht op de persoon, dat is iets wat bij mij past. Inhoudelijk een discussie voeren moet kunnen, want daar worden besluiten beter van. Maar altijd met open vizier en met respect voor elkaar."

De eerste honderd dagen van haar burgemeesterschap wil Jense-van Haarst 'kennismaken, verwonderen, bewonderen en leren', zoals ze zelf zegt. Ze heeft al veel mensen gesproken. "De mensen zijn heel open, nieuwsgierig en vriendelijk. Tot nu toe is het een warm bad. Wat ik heel leuk vond was de kennismaking met de veteranen. Daar heb ik een link mee, want mijn vader is veteraan. Maar ook met de stichting voor de Zeeuwse ruiterpaden waarvan ik mensen ontmoette heb ik een link, omdat ik zelf heb paardgereden."

Ilona Jense heeft zeker ook een link met Zeeland. Ze is weliswaar geboren in Delfzijl, maar van haar vierde tot haar twintigste woonde ze op Walcheren. Als kind kwam ze toen wel eens in Hulst: "Als kind is zo'n vestingstad een soort sprookjeswereld. Als volwassene zie je de historische context, maar ook buiten de vesting zie je de rust en de ruimte."

Hiervoor was Ilona Jense wethouder voor de VVD en loco-burgemeester in Pijnacker-Nootdorp. Een drukke plaats midden in een van de meest dichtbevolkte regio's van Nederland. Gaat ze die reuring niet missen? "Nee, helemaal niet! Ik ben stiekem best blij dat ik uit de mierenhoop ben."