Wijkverpleegkundigen voelen zich onveilig: 'We worden nageroepen en achtervolgd'

Wijkverpleegkundigen in Zeeuwse steden voelen zich 's avonds niet veilig op straat. Terwijl ze onderweg zijn van de ene klant naar de andere om zorg te verlenen, worden ze regelmatig lastiggevallen. De Walcherse zorgorganisatie Zorgstroom geeft de wijkverplegers nu een apparaatje dat hard geluid kan maken, om belagers af te schrikken.
Elisandra Wondergem is onlangs lastig gevallen op straat
Elisandra Wondergem is onlangs lastig gevallen op straat © Omroep Zeeland
"Vroeger ging ik altijd op de fiets", vertelt wijkverpleegkundige Heidi. "Maar ik ben dus lastig gevallen. Toen heb ik besloten om ermee te stoppen. Ik fiets niet meer als het donker wordt." Haar collega Angelique gaat ook altijd met de auto. "Fietsen doe ik al jaren niet meer, maar ook in de auto is het niet veilig. Ik doe altijd alles op slot en toch hebben ze geprobeerd mijn autoportier open te trekken. Ik ben ook een keer getuige geweest van een schietpartij."

Bepaalde straten vermijden

Elisandra Wondergem werkt in Vlissingen. Zij fietst juist wel, omdat ze de auto juist niet veilig vindt. "Maar als je tien keer achterom moet kijken, of om moet rijden om bepaalde straten te vermijden, is dat niet prettig."
Zij had eind vorig jaar een nare ervaring in de auto. "Ik zat te bellen om een cliënt te waarschuwen dat ik eraan kwam en zag in mijn ooghoeken twee mannen aankomen. Ze trokken mijn portier open. Ik gillen natuurlijk. En toen gingen ze gelukkig weg. Wat ze wilden? Geen idee, maar ze kwamen niet om een praatje te maken."
Veel plekken zijn 's avonds erg donker
Veel plekken zijn 's avonds erg donker © Omroep Zeeland
De onveilige situaties doen zich voornamelijk voor in delen van Vlissingen en Middelburg, zegt bestuurder Ruben Leijnse van Zorgstroom. "We hebben de afgelopen jaren in de steden wel wat incidenten gehad, recent nog rond de jaarwisseling. In de dorpen is dat anders. " In Middelburg waren er wat langer geleden problemen met groepen hangjongeren in het centrum. Die zijn inmiddels voorbij. Toch blijven er wijken in Middelburg waar medewerkers met een naar gevoel rondrijden.

Wat doen wijkverpleegkundigen?

Wijkverpleegkundigen, of verpleegsters in de wijk komen bij mensen thuis om ze te helpen bij allerlei medische problemen. Ze verbinden wonden, trekken steunkousen aan of helpen met het toedienen van medicijnen. Ze zijn de hele dag op pad, in wisselende diensten. De laatste dienst eindigt om elf uur, als mensen naar bed gaan. Daarom moeten ze regelmatig in het donker over straat.
Zorgstroom heeft begin dit jaar de Vlissingse medewerkers een apparaatje gegeven dat een keihard snerpend, gillend geluid maakt. Met dat apparaatje kunnen mensen die vervelend doen, worden afgeschrikt.
Al iets langer loopt personeel van Zorgstroom met herkenbare jassen. Ook dat draagt bij aan meer veiligheid, omdat ze herkenbaar zijn als zorgverleners. Daarnaast zijn er auto's beschikbaar voor personeel dat niet durft te fietsen. "Maar er is maar één auto voor vier teams", zegt Heidi. "Dus als er meer mensen met de auto willen, moet je met je eigen auto op pad."
Begin vorige maand deed Omroep Zeeland een oproep aan (vrouwelijke) fietsers om onveilige plekken en situaties te melden. Vooral mensen die 's avonds fietsen tussen Middelburg en Vlissingen reageerden. De conclusie is dat er tussen die twee steden geen enkele route is die echt veilig voelt omdat ze donker of verlaten zijn, of allebei. Verder kwamen er uit de hele provincie meldingen over tunneltjes waarin mensen zich niet veilig voelen. Opmerkelijk was de groep (wijk)verpleegkundigen die melding deed van onveiligheidsgevoelens. Die meldingen kwamen van verpleegkundigen die fietsen in de steden, maar ook in de buurt van Koudekerke, waar veel donkere fietsroutes lopen.
Heidi vindt het jammer dat ze niet meer op de fiets kan. "Het is zó fijn om je werk op de fiets te doen. Je kunt overal even snel tussendoor, je bent sneller bij de voordeur en je kunt de ellendige dingen die je soms meemaakt bij klanten sneller van je afzetten als je fietst." Ook Angelique mist het fietsen. "Je bent veel sneller op de fiets, maar dat is bijna geen optie meer. Laatst is er nog een collega van haar fiets getrokken. Ik ga zelf met de auto."

Bij de mensen thuis is het een feestje

Elisandra blijft in tegenstelling tot haar collega's wel fietsen. "Ik vind de auto juist onveiliger. Die moet je ergens parkeren en afsluiten. Daarna moet je vaak nog een stukje lopen. Ondanks wat we meemaken, zou ik nooit ander werk willen doen. Er is geen ander beroep waar ik meer plezier aan beleef dan aan de wijkverpleging. Op straat voel ik me soms onveilig, maar bij de mensen thuis is het iedere keer een feestje. Ik werk het liefst avonddiensten. Ik vind het fijn om de dag met mensen af te sluiten."