Spinnen ouderwets? Niet als het aan Jentien Snoek ligt

6 februari 2023, 06:13 • 3 minuten leestijd

Wol spinnen moet weer op de kaart worden gezet, vindt Jentien Snoek uit Vlissingen. Het oude ambacht is langzaam aan het verdwijnen. Schaapscheerders kunnen de wol aan de straatstenen niet kwijt, waardoor sommigen overgaan tot het verbranden van de wol. Snoek kon dat niet aanzien en heeft een groepje vrouwen verzameld dat iedere maandagavond bij elkaar komt om te spinnen. Dat doen ze voor mensen in Oekraïne zodat die ook warm de winter kunnen doorkomen. Zo vangt ze twee vliegen in een klap.

Met een spinclubje maakt Jentien Snoek het wol spinnen weer hip

Snoek heeft met haar dames al een flinke lading aan dekens, mutsen en sloffen gebreid en gehaakt van de gesponnen wol. "Dat gaat allemaal naar Oekraïne. In de groep zitten twee Oekraïense dames die me ervan op de hoogte brachten dat bolletjes wol ook welkom zijn. In Oekraïne is namelijk een groep die warme kleding breit, ze kunnen alleen niet spinnen. Vandaar dat we nu even stoppen met breien en haken, maar ons vooral richten op het spinnen", zegt Snoek.

Het is voor Henny de Keizer de tweede keer dat ze spinles krijgt van Snoek en ze vindt het best lastig. "Ik zit wel te worstelen. Het lijkt zo makkelijk, maar dan breekt je draad weer af en ben je het kwijt", zegt ze. Aandachtig luistert ze naar de aanwijzingen van Snoek. "Oefening baart kunst en ik geloof absoluut dat ik het kan, want ik wil het kunnen. Ik ben van plan zelf een spinnenwiel te kopen en die dan mee te nemen naar de les. Ik ben een echte aanhouder", lacht De Keizer.

Wekelijks komt de groep samen in wolatelier Spinnen aan zee. "Ik heb nu vier spinnenwielen, maar ben op zoek naar meer zodat er nog meer vrouwen gratis spinles kunnen krijgen", vertelt Snoek. De dames zitten op een rijtje te spinnen in het atelier aan de boulevard en dat trekt veel aandacht. "Als mensen langslopen kijken ze even naar binnen en iedere week komt er wel weer iemand bij. Het idee is dat als de dames het spinnen onder de knie hebben, ze hun kennis doorgeven aan anderen zodat het wol spinnen blijft voortbestaan."

De Keizer werkt in de thuiszorg en hoopt haar kennis daar te kunnen overbrengen. "Toevallig kwam het onderwerp wol spinnen ter sprake toen ik laatst sprak met een cliënt", vertelt ze. "Zij had zelf ook gesponnen en heeft nog steeds een spinnenwiel staan. Op die manier praat je ervoer met vrienden en collega's en zo kan ik mijn kennis delen en overbrengen."

Vooralsnog wordt er binnen gesponnen, maar Snoek heeft plannen om in het voorjaar haar ambacht ook buiten te promoten. "Dan kunnen we in de voortuin gaan zitten langs de boulevard, het Nollebos of het windorgel. Het is een stuk laagdrempeliger om iemand op straat aan te spreken dan in het atelier en zo hoop ik de interesse bij mensen aan te wakkeren. Het lijkt me ook erg leuk om op markten te staan zodat mensen ons bezig kunnen zien", aldus Snoek.