Superspits Steve Schalkwijk: van 'iel mannetje' naar grote meneer in Zeeuws voetbal

Hij ligt er niet wakker van, zegt-ie, maar Schalkwijk kan zijn teleurstelling en frustratie een dag na de laatste competitiewedstrijd van Hoek toch niet helemaal verbergen. De aanvaller verloor met Hoek op bezoek bij DVS'33 Ermelo en kwam zelf niet tot scoren, waardoor hij de topscorerstitel in de Derde Divisie aan Byron Burgering van GVVV moest laten.

Het tekent de gedrevenheid van de 30-jarige Vlissinger. Als hij niet scoort, is hij toch iets minder gezellig thuis. "Vroeger was het erger", zegt Schalkwijk. "Toen ik jong was, kon ik het minder makkelijk van me af laten glijden. Nu heb ik een vrouw en kind thuis en gaat dat beter. Toch staat het voetbal vaak nog wel op één", bekent hij.

Waar Steve gaat, is vader Hans nooit ver weg, zeker als het over voetbal gaat. Op tafel liggen drie volle plakboeken. "Alles wat in de krant heeft gestaan over Steve de afgelopen tien jaar zit hierin", zegt Schalkwijk-senior trots. Hans Schalkwijk is een klassieke voetbalvader, die in de positieve zin van het woord nooit volwassen is geworden. "We zijn er nog altijd iedere wedstrijd bij."

We, dat zijn hij en vrouw Angelique. Het stel is onafscheidelijk, misschien wel juist langs het veld. "Als Hoek een verre uitwedstrijd speelt in Drenthe of Friesland plakken we er vaak een overnachting aan vast. Het is voor ons écht een uitje."

Zijn ouders zijn trots op het feit dat Steve het zover geschopt heeft in het voetbal. "Dat willen we graag meemaken", aldus vader Hans. Misschien komt dat wel omdat een mooie voetbalcarrière lang niet lijkt weggelegd voor hun zoon. In tegenstelling tot veel van zijn teamgenoten en tegenstanders van tegenwoordig, heeft Schalkwijk geen verleden bij een betaald voetbalclub. Hij speelt bijna zijn hele jeugd voor Walcheren. "Ik wilde wel graag, maar was een iel mannetje, dat makkelijk aan de kant werd gezet."

Bravoure heeft Schalkwijk genoeg op jonge leeftijd, herinnert voormalig Walcheren-trainer Marco Schroevers zich. "Steve was een Vlissings schoffie, die dacht dat hij het wel even ging maken in het eerste. Maar dat viel in het begin even tegen." Onder Schroevers komt Schalkwijk pas op de spitspositie terecht. "In een wedstrijd van het tweede scoorde hij er vier of vijf. Toen mocht-ie het ook in het eerste laten zien en was-ie los."

Het kwartje, zo stelt Schroevers, is toen gevallen. "Hoe meer Steve scoorde, hoe beter hij begon te luisteren. Hij ging er ook steeds meer voor doen en laten", aldus Schroevers. "In de zomer lag hij samen met zijn vrienden op het strand, maar Steve was de enige die doortrainde." Schalkwijk: "Die periode heeft me gevormd. Ik ben toen echt gaan investeren in mijn lichaam. Snel was ik al, maar daarna werd ik echt sterk."

Die investering betaalt zich uit: Schalkwijk gaat als een komeet, scoort erop los bij Walcheren en laat het daarna ook zien op een hoger niveau bij GOES, VC Vlissingen en Hoek. "Ik heb het niet gered op talent, maar op doorzettingsvermogen. Daar ben ik toch wel trots op." Oud-prof en spits Dennis de Nooijer noemt het een van Schalkwijks kwaliteiten. "Hij weet wat-ie kan en wat-ie niet kan. Steve is geen spits die in de bal speelt, maar levensgevaarlijk is, als er ruimte ligt voorin."

Zijn goal tegen betaald voetbalclub sc Heerenveen in het KNVB bekertoernooi is Schalkwijks meest memorabele goal van het seizoen, maar ook zijn twintigste doelpunt in de Derde Divisie is hem veel waard. De aanvaller speelt met rugnummer 20 sinds zijn broertje Owen in 2018 overleed. Schalkwijk (30) hoopt nog een paar jaar mee te kunnen op topniveau. "Ik sluit sowieso af bij Walcheren, m'n cluppie. Ook wil ik mijn trainerspapieren halen."