SP-Statenlid vecht tegen depressie én het taboe
'Niet voor mezelf'
MIDDELBURG - "Ik doe dat niet voor mezelf", benadrukt Van Tilborg. "Sommige mensen denken misschien dat ik dit doe voor de aandacht, maar deze aandacht had ik liever helemaal niet gehad. Ik zou dit liever voor mezelf willen houden, of beter nog: ik zou willen dat ik helemaal geen klachten had."
Hulpmiddel
Maar die klachten heeft hij wel. Hij heeft een burn-out, gecombineerd met een depressie. Daarvoor slikt hij nu tijdelijk anti-depressiva. "Dat is voor mij nu een belangrijk hulpmiddel. Het geeft mij precies dat duwtje in de rug dat ik nodig heb om gewoon in de trein te stappen in plaats van ervoor te springen. Dat klinkt misschien heel hard om dat zo te zeggen, maar veel heeft het niet gescheeld."
'Praat erover'
Hij hoopt dat andere mensen die met vergelijkbare problemen kampen door het horen van zijn verhaal de stap nemen om hulp te vragen. "Ik was net op tijd, maar eigenlijk had ik veel eerder aan de bel te trekken."
Sluimerend proces
Het was volgens hem een sluimerend proces, dat bij hem een aanloop had van vijf à zes jaar. "In die tijd krijg je wel signalen, maar die wil je niet zien, omdat je je werk met passie uitvoert. Juist net daarom wil ik dat het taboe hierover wordt doorbroken, zodat mensen die hiermee rondlopen sneller om hulp vragen."
Om hulp vragen helpt
Want om hulp vragen helpt volgens Van Tilborg altijd. "De drempel om het te doen is groot, bij mij wel tenminste. Je schaamt je. Maar als je het eenmaal doet dan is dat een enorme opluchting. Daarom zou ik willen zeggen tegen iedereen die hiermee rondloopt: praat erover met je huisarts, met familie, vrienden, met collega's voor mijn part."
Want om hulp vragen helpt volgens Van Tilborg altijd. "De drempel om het te doen is groot, bij mij wel tenminste. Je schaamt je. Maar als je het eenmaal doet dan is dat een enorme opluchting. Daarom zou ik willen zeggen tegen iedereen die hiermee rondloopt: praat erover met je huisarts, met familie, vrienden, met collega's voor mijn part."
Muur van onbegrip
Ook hoopt hij dat het leidt tot meer begrip. "Mijn collega's zijn gelukkig vol begrip, maar als ik met lotgenoten praat of hun verhalen lees dan merk ik toch dat ze vaak tegen een muur van onbegrip aanlopen. Dat ze opmerkingen krijgen als: 'Ik heb ook weleens een dipje', of: 'Kop op, het komt wel weer goed'. Die opmerkingen zijn meestal goed bedoeld, maar helpen doet het niet."
Ook hoopt hij dat het leidt tot meer begrip. "Mijn collega's zijn gelukkig vol begrip, maar als ik met lotgenoten praat of hun verhalen lees dan merk ik toch dat ze vaak tegen een muur van onbegrip aanlopen. Dat ze opmerkingen krijgen als: 'Ik heb ook weleens een dipje', of: 'Kop op, het komt wel weer goed'. Die opmerkingen zijn meestal goed bedoeld, maar helpen doet het niet."
Licht aan einde van de tunnel
Zelf zegt hij inmiddels weer het licht aan het einde van de tunnel te kunnen zien. "Ik kan er nu vrij goed over praten. Dat zou ik een paar maanden geleden nog niet gekund hebben. En omdat mijn depressie gekoppeld is aan de burn-out weet ik dat ik weer kan herstellen. Dat ik op termijn de medicijnen weer kan afbouwen en mijn werk weer kan oppakken."
Zelf zegt hij inmiddels weer het licht aan het einde van de tunnel te kunnen zien. "Ik kan er nu vrij goed over praten. Dat zou ik een paar maanden geleden nog niet gekund hebben. En omdat mijn depressie gekoppeld is aan de burn-out weet ik dat ik weer kan herstellen. Dat ik op termijn de medicijnen weer kan afbouwen en mijn werk weer kan oppakken."